Firefighter ✔

19: vacation day

Bugün Jimin'in izin günüydü. Kafasında planladığı her şeyi eyleme dökmesi için tek şansıydı.

Nadiren izin günü oluyordu ve bunu verimli geçirmeliydi çünkü çalıştığı zamanlarda neredeyse hiç Sooyoung'un yüzünü görememişti.

Kahvaltıyı hazırladıktan sonra Sooyoung'u beklemeye başladı. Sooyoung her gün 08.30'da kalkardı. İstisnasız.

Şimdi ise saat 08.28 idi. Birkaç dakikaya kalkacaktı.

Sooyoung birlikte yatakta yatabileceklerini söylediğinde sevinmişti. Ona biraz daha yakın olabilecekti ama işler hiç planladığı gibi gitmemişti. Sooyoung'un yüzünü zor görebilmişti.

Ofladı ve saçlarını karıştırdı.

Diyeceği şeyleri tekrar düşündü, kafasında oluşturduğu listeyi tekrar kontrol etti. Kahvaltı bitene kadar bekleyecekti. Eğer kahvaltıda konuşmaya başlarsa Sooyoung sinirlenip masadan kalkar, aç kalırdı.
Bunu istemezdi.

Sonunda saat 08.30 olduğunda Sooyoung yataktan kalktı; banyoya ilerledi. Yüzüne soğuk su çarpıp uykusunun açılmasını sağladıktan sonra mutfağa geldi. Jimin'i sandalyede otururken gördüğünde kaşları çatıldı.

"Evdesin?"dedi sorarcasına.

Jimin dudaklarını birbirine bastırıp kafasını olumlu anlamda salladı.

"İzinliyim."

Bu sefer Sooyoung kaşlarını çattı.

"Yaralandın mı?"

Elini önemli değil dercesine salladığında Sooyoung Jimin'in elindeki sargıyı görmüştü.

"Ne oldu?"bakışlarındaki endişe uzaktan bile rahatça fark edilirdi. Sooyoung'un bakışları Jimin'in sargılı elindeydi. Sandalyeye oturacakken Jimin'in elini görür görmez onu bileğinden kavramıştı. Endişeli bakışlarla tuttuğu ele bakıyordu. Jimin de yüzündeki gülümsemeyle ona bakıyordu. Tabii Sooyoung bundan habersizdi.

"Önemli bir şey değil Sooyoung."Sooyoung bakışlarını Jimin'e çevirdi.

"Önemli olmasa sargı sarmazlardı. Nasıl oldu?"derken Jimin'in bileğini bırakıp sandalyeye oturmuştu.

"Kıyafet yırtılmış, fark etmemiştim bile. Yanan kalaslardan birisi değdi. Önemli değil cidden."
Tek kaşını kaldırdı Sooyoung.

"Dikkatsizsin."deyip kahvaltısına başladığında Jimin de onu takip etti.

Kaçamak bakışlarla geçen kahvaltı sonrasında Sooyoung derin bir nefes aldı.

"Ne diyeceksin?"

Jimin'in bir şeyler söylemek için kıvrandığını anlamıştı. Onun en ufak hareketinden bir sonraki adımını söyleyebilirdi.

Jimin ağzını peçeteyle silip alnını kaşıdı. Daha sonra Sooyoung'a bakıp konuştu.

"Bu böyle olmuyor Sooyoung. Aynı evin içinde iki yabancı olmak... Acı veriyor bana. Sen nasıl hissediyorsun bilmiyorum ama-"

Alayla güldü Sooyoung.

"Benden yana sorun yok. Çünkü olan bu Jimin. İki yabancıyız artık."

Kafasını olumsuz anlamda salladı oğlan.

"Değiliz Sooyoung. Hiç olmadık da."

Sooyoung derin bir nefes aldı. Anlaşılan bu konuşma uzun sürecekti.

"Seni affetmemi istiyorsun, değil mi? Yine eskisi gibi olmayı."

"Hatalı olduğumu biliyorum Sooyoung. Bunun için her fırsatta özür diliyorum zaten. Tanıyorsun beni, kafam yerinde olsa böyle bir şey yapar mıydım?"

Sooyoung sinirlerinin yatışması için tekrar derin bir nefes aldı. Sinirlenince yaptığı gibi dudaklarını diliyle ıslattıktan sonra konuştu.

"Bak Jimin, seni affetmeyi düşünmüyorum."

Jimin dayanamayıp atladı.

"Sooyoung hala birbirimize değer veriyoruz. Tanrı aşkına neden hala uzatıyorsun bu meseleyi?"

"Çünkü uzatılması gereken bir mesele. Sarhoştun ya da ayıktın. Umrumda değil. Beni aldattın Jimin. Yedi yılımızı, benim evlilik hayallerimi mahvettin. Evet sana değer veriyorum çünkü seni tanıyorum. Kendini hiç umursamadan her şeye atlarsın. Sonunda çekeceğin acıları umursamadan."

Sooyoung lafı bitince ayağa kalkıp mutfaktan çıkacakken Jimin sağlam eliyle onu bileğinden yakaladı.

"Çok özür dilerim Sooyoung. Çok özür dilerim."

"Özür dilemene gerek yok Jimin. Çünkü seni affetmeyeceğim. Affetmek istemiyorum. Bir eve çıkacak kadar para biriktirene kadar birbirimize katlanmak zorundayız. O zamana kadar lütfen birbirimizle olabildiğince az iletişime geçelim, olur mu?"

<×>•<×>•<×>

abi
çok toxic bi ilişki olmuş bunlar
hayır
birisini severken
nasıl aldatırsın
bunu hiç anlamıyorum
o yüzden duyguyu iyi yansıtamıyorum
çok özür dilerim ☞☜