disfruto, hyunin.

sekiz.

Tekrar Luna'yla konuşmaya başladın. Canını sıkan ne, düşüncelere boğan ne? Her ne ise, nefret ediyorum.

Özel olmalı. Öyle olmasa neden bir kediyle konuşma ihtiyacı duyasın ki Jeongin?

Sabahın kaçı bilmiyorum, ama ayaktayım. Sırtın dönük, kucağında bir kedi var. Tek duyabildiğim: hıçkırıkların.

Seni izlediğimi farketseydin ne yapardın acaba? Ya da kollarımı bedenine sarıp kalbinde yanan ateşi söndürmeye çalışsaydım? Bunlar iğrenç hisler, senin için ne olduğumu bilememek.

Yağmur yağmasın, güneş doğmasın, çiçekler açmasın. Umrumda değil. Seni görünce düzelmiyor mu her şey? Güzelleştirmiyor musun her şeyi?

Benim için değerini bilmiyorsun Jeongin. Sıradan bir üvey abi değilim ben. Sonuna kadar kavga edip savunabileceğim tek konu, sana olan aşkım. Her zaman için, o kavganın galibi benim.

Korkak bir aşığım, bencil bir aşığım biliyorum. Beni affetmene de asla izin vermeyeceğim. Her gün zihnimin odacıklarında kaybolmamın sorumlusu sen değilsin. Yanında olamamam senin suçun değil.

Sen kollarını açtın bana Jeongin, bekliyorsun. Ben gelmiyorum sana. Affetme beni. Yemin ederim, ben her gece senin için ağlayarak Tanrı'ya dua etmeye razıyım.

Üzülme istiyorum, ağlama istiyorum. Bana sarıl istiyorum, beni öp istiyorum. Ama hiçbir şey yapmıyorum, yapamıyorum.

Çok korkuyorum. Benden uzaklaşmandan, benden nefret etmenden. Gözlerime eski benmişim gibi bakmamandan. Çok korkuyorum.

Adın anılınca akıllara benim adımın da gelmesi güzel olmaz mıydı?

Ağlama sevgilim, gözyaşlarını öpememek canımı yakıyor.

Söylesene neden hala bekliyorum? Bilmiyorum, ama belki de çok geç bir tanem.

Özür dilerim, bize bunu yapmamalıydım.

Final yakin galiba;)