Excruciating Love

THIRD PART

Third Part

"Naiintindihan mo ba, Zion!? A-Akin lang!"

My tears rolled down on my cheeks ceaselessly. I wanted to hurt him will all my strength but at the end, it was me who's feeling the excruciating pain by just looking at him. Ang hirap-hirap niyang tingnan na para bang hindi ko siya sobrang minahal noon.

"Kahit halughugin mo pa ang mundo, wala kang karapatan!" I pushed his chest, bahagya siyang napaatras habang nakababa ang tingin sa sahig. "Ang kapal-kapal ng mukha mo para lumapit dito at tanungin ako! Putangina, wala kang karapatang kuwestiyunin ako!"

"Callista—"

"Huwag kang mangialam!" I screamed at Rien.

Kaagad na napaatras na siya, nakaawang ang labi bago siya marahang tumango. I couldn't feel anything but the boiling madness inside me, I want the rage to be freed by hurting everyone but I couldn't. Sa akin lang din tumatama ang mga salitang ibinabato ko.

"It's still my right to know," He whispered.

Halos magpantig ang mga tainga ko sa sinabi niya, I laughed sarcastically even clapping my hands to give him an applause for his idiocy and foolishness. "Ang galing, ha! Nakuha mo pa palang hanapin ang lecheng karapatan mo na 'yan!" I smirked.

"A-Anak ko 'yon," He looked at me with tears and pain on his eyes while I remained gazing at him like he's a sort of a fucking fool. Hindi ako makaramdam ng kahit anong awa para sa kaniya. "Callista, anak ko 'yon... Y-You wouldn't just get in any relationship after our break up."

"Anak mo?" I spat the words in an offensive way.

Nagbaba siya ng tingin kasabay nang pagtulo ng kaniyang mga luha, my tears cascaded down on my cheeks like a ceasing raindrop, heaviness was on my heart as it crumpled little by little by just looking at his situation.

Hindi ba siya nahihiya? Mukha na siyang tanga.

"A-Anak natin 'yon," He insisted, his voice shaking.

Inihilamos ko ang mga palad sa mukha bago nagpakawala ng nakakainsultong tawa. Umiling-iling siya, tila hindi nagpapaapekto sa kung anumang nagiging responde ko.

"Alam kong gago ako pero tangina.." His fingers ran through his hair as he pulled it frustratingly. "May karapatan din ako, karapatan ko 'yon!" Humarap siya sa akin, kinagulat ko na kaagad ang galit sa kaniyang mga mata.

"Anak natin 'yon! Tapos wala kang balak sabihin!?" He screamed in rage. Kaagad na napakislot ako nang mabilis niyang hinablot ang braso ko, I saw Rien instantly make a move but I was so quick to throw him a glance, stopping him.

"Why can't you just goddamn tell me the truth—"

"Sige! Saktan mo 'ko!" Magkakasunod na tumulo paibaba ang mga luha ko, sunud-sunod habang pinakikititigan ang mga mata niya. "Saktan mo 'ko, Zion! Hurt me until you feel the satisfaction! Tutal, diyan ka naman magaling 'diba!?"

"What the fuck are you saying!?" He let go of my arm, taking a step back as he stared at me in disbelief.

"Bakit ka lumayo!?" I reached for his wrists as I tried hitting myself with his hands. "Saktan mo ako hanggang sa magsawa ka! Suntukin mo 'ko! Sampalin mo 'ko! Gawin mo na lahat! Tangina, nakakapagod ka!"

Marahas na binawi niya ang mga kamay niya mula sa akin bago niya mariing hinawakan ang mga balikat ko, kumawala ang malakas na hikbi sa labi ko nang itulak niya ako palayo sa kaniya, dahilan upang tumama ang likod ko sa nakasaradong pinto ng operating room.

"Look the fuck at yourself!" He pointed me, there's a hint of madness and disgust on his eyes. "It's not you anymore!"

"Oo!" I screamed, mabilis na nilapitan ko siya ngunit hinawi niya lang muli ako palayo sa kaniya. "I'm giving you a chance to do whatever you want to my body! Kung gusto mo akong saktan, gawin mo! P-Pero ito ang tandaan mo!" Diretso kong tinitigan ang mga mata niya.