Karanlığa Açılan Pencere

Maviş

Unuttu geldiği yeri adam
Sür! dedi şoföre
Büyüdüğü yerden geçince
Yıkık döküktü evleri
Akardı tavanı
Kış gelince bitikti
Yoksulluktu yarası
Çalışmazdı babası
Acınası...
Ortaokulda tuttu elinden hocası
Parasız yatılıydı onun yuvası
Okudu büyük adam oldu.
70'inde öldü ihtiyar anası
Uğramaz oldu büyüdüğü semte.
Oysa söz vermişti kurtaracaktı
Üç beş hayatı.
Dur dedi şoföre ineceğim.
Maviş bi çocuk gördü
Şaçı sıvanası.
Nerde senin evin dedi gösterdi.
İçeri girdi adam
Sessizce sokuldu aradan
Mutfaktan aldı kokuyu bulgur pilav soğan
Ürperdi adam
Kaçacaktı oradan
Geldi maviş gözlü çocuk çıktı odadan
Olmadı hiç evladı
Gözleri aradı babayı anayı
Yok dedi ihtiyar kadın
Kaldı ablasıyla bu yavru.
Tuttu elinden ablasıyla mavişin
Gördü geniş bi arsa
Geldi öğretmeni hatrına
Yaptırayım dedi bi okul
Uzatayım elimi.
Gurur duydu kendiyle
Sür dedi şoföre.