•••Önceki Hayatta•••
Sevinçle sakura, sevdiği adamın çalışma odasına doğru hızlı adımlarla yürüyordu, yanındaki hizmetliler ona yavaş olmasını söylesede onları dinlemiyordu. Çalışma odasına ulaştığında içeri girecekken kahya onu durdurdu ve önünde saygıyla eğildi.
"Buyrun madam, önemli bir mesele mi vardı?" sakura başını hevesle salladı. "Evet çok önemli o yüzden hemen çekil!" hızlıca kenardan geçince kahya onu durdurmaya çalışsada nafileydi. Sakura kapıyı açtığında yanağından geçen cam parçasıyla dona kaldı.
Naruto kapıya doğru baktığında kuzenini ve kanayan yanağını görmesiyle hızlıca ayağa firladı ve ona doğru koşar adımlarla ilerledi, "i-iyi misin sakura!? Hemen bir bez getirin! Gel şöyle..." ona destek vererek ilerletti ve beraber koltuğa oturdular.
Sasuke tereddüt etsede olduğu yerde kalakalmıştı. Yutkundu ve geri koltuğuna oturdu, "neden buradasın?" soğuk kanlı sorusu sakura'yı çokça germişti. "Güzel bir haberim vardı..." ikiside sakura'ya odaklanmışlardı ki mendil ve temiz su ile bir hizmetli içeri girdi.
Sehpaya ikisinide koydu, "sen gidebilirsin biz bundan sonrasını hallederiz." sasuke ayağa kalktı ve naruto'nun yanındaki koltuğa oturdu, "öyle çat kapı gelinir mi? Kendi hatandı." naruto ona sert bir şekilde baktığında sakura kıkırdadı. "Evet haklısın özür dilerim." naruto ani şaşkınlık ile sakura'ya döndü.
"Saçmalama sakura! Bu aptal emo saçma sapan şeyler yüzünden kırıp yıkmasaydı böyle şeyler olmazdı." sasuke göz devirerek koltuğa yayıldı. Pansuman yapıldıktan sonra sakura heyecanla gülümsedi. "Size bir haber vermek istiyorum..." naruto ilgili bir şekilde bakarken sasuke aval aval başka tarafa bakarak ilgisizliğini göze sokarcasına belli ediyordu.
"Ben... Hamileyim!" naruto heyecan ile sakura'ya sarılırken sakura'da karşılık verdi. Genç kadın tereddüt ile kocasına baktığında yüz ifadesi onuda şaşırttı. Şaşkınca karısına bakan sasuke bir anda ayağa kalktı ve odayı hızlıca terk etti. Naruto ve sakura arkasından şaşkınca bakakalmışlardı.
İleri günlerde bebek mevzusu hiç açılmamıştı, sakura ne zaman açmaya çalışsa sasuke ya bir yerlere kaçıyo ya da ona bağırıyordu. "Yeter artık sakura biraz aklını çalıştır ve kapa çeneni!" sakura'yı gözleri dolu bir şekilde oracıkta bırakıyordu. Aylar sonra sonunda bebeklerine kavuşmuştu sakura.
Onlara gülümseyerek baktı, gözleri acıdan yaşlı olsada şimdi sevinç göz yaşlarıydı onlar. "Sasuke... Nerede?" hizmetliler gözlerini kaçırdılar. "Dük... Madam Nanami ve leydi karin ile başkente gittiler..." bu sefer sasuke, sakura'yı üzmemişti. Onu yüzlerce parçaya bölmüştü. Sinir krizi geçirerek çocuklarını bile görmek istemedi. Onlara zarar vermekten korkuyor zannederek kendini avuttu.
Aslında onları korumak yerine güç gösterisi olarak bir kuklaya çevirmişti...
•••Şimdiki zaman•••
Sakura gözlerini ağırlıkla açtı, önünde bir kas yığınını fark ettiğinde kaşlarını çattı ve kafasını kaldırdı. Sasuke onu izliyor ve gülümsüyordu çatallı sesi ile konuştu, "Günaydın..." 'kesinlikle rüya görüyorum..' içinden geçirdi garipsercesine genç kadın, sonra ise rüyasada oluruna bırakmak istedi bir kere olsada. Sakura başını usulca salladı ve tekrar gözlerini kapadı. "Biraz daha uyumak istiyorum..." daha fazla sokuldu ve sasuke'ye sarıldı.
Sasuke bu hareketine karşı afallasada oda geç olmadan karşılık verdi ve saçına öpücük kondurdu. "Hep hayalini kurmuştum... Beni seveceğin günün hayalleri. Çocuklarımız ile mutlu mesut yaşayacağımız anıları ve daha hepsi. hâlâ rüyalarımda böyle şeyleri görüyorum... Kendime acıyorum ve senden nefret ediyorum."
Sasuke sessizce şaşkınlık içerisinde sakura'yı dinlemişti, ona ne yapmıştı ki kendinden nefret ediyordu. Aklını kurcalayan sorular ile tavana gözlerini dikti. "Sana ne yaptım sakura?" mırıltılı bir şekilde sorsada sakura duymuştu, hafifçe alayla güldü.
"Ne yapmadın ki...?"
✍️
Eveeett 10 vote 10 yorum mck
Sizleri seviyorumm💞
ŞİMDİ OKUDUĞUN
New Life•SasuSaku
Teen FictionYeni bir şans ona verilmişti... Ama bu şansı iyi kullanırsa aydınlığa çıkacaktı sonu. Kocasından sevgi görmemiş kadın hırsını çocuklarından çıkarmıştı... Ama bu yaptığının pişmanlığını ölürken çekmişti. "Son... Bir şansım olsaydı... Belki..."