New Life•SasuSaku

17

Sasuke genç kadını kucaklayarak dışarı çıkartmıştı, Sakura canı çok yanıyormuşçasına inliyordu. Sasuke askerlerin açtığı at arabasının kapısından içeriye girdi ve Sakura'yı yavaşça koltuğun üstüne yatırdı.

Telaşla ve korkuyla genç kadını saçlarını geriye attı, "sakin ol Sakura... İyi olucaksın tamam mı? Korkma iyi olucaz..." Genç kadın zorlukla onu sakinleştirmeye çalışan adama baktı. "S-suyum g-geldi... Sasuke... Ah.. Ç-çok canım y-yanıyoor!" Derince nefes alarak acısını çıkartıyormuş gibi bağırdı genç kadın.

Sasuke titreyerek ne yapacağını bilemez halde genç kadının elini tuttu, "dayan sakura! Tamam! Asker! Bana kaleden bir kadın bulun! Doğumdan anlayan bir kadın, HEMEN!" Bir yerden korku içindeydi, eğer karısına bir şey olursa kendisi de yaşayamazdı. Ama Sasuke'nin kafasını karıştıran diğer bir soru, nasıl bu hale gelmişlerdi...

Genç kadının terden anlına saçları yapışmıştı, Sasuke bir yerden anlında ki terleri eliyle siliyor bir yandan elini sıkı sıkıya tutuyordu. Askerler bir kadın bulup getirmişlerdi, herşeyi hazırlamış ve yerini almıştı. "Azizem! Lütfen ıkının!" Genç kadın bunu duyduğunda derin nefes alarak ıkınmaya başlamıştı. Derin bir çığlık attığında Sasuke'de san ki acı çekiyormuşçasına yüzünü ekşitti.

"S-Sasuke... Canım çok ah.. Ya-nıyoor..!" Bir kez daha, derin nefes, bir kez daha ıkınma.

Bir kez daha nefes,

Sonra bağırışlar yankılandı koca ormanda.

Genç kadın acıdan ve korkudan ağlamaktan harap olmuştu, "t-tanrım... Nolur.... Ah.. Nolur! Ohh! O-onlara bir ş-şey olmasınnnaah!" Koca bir çığlıkla derin nefesler aldı.

.

.

.

"Whhaağğe!"

"Eeğğweee!"

İki çocuk, iki çocuk sonunda dünyaya gelmişti. Herşeyin yeni başlaması gereken yere gelmiştik. Bir erkek bir kız çocuğu doğmuştu tekrar. Aya benziyordu tenleri, erkeğin pembe saçları, kızın ise koyu siyah saçları vardı. Sasuke iki bebeği de kucağında tutuyordu. Gözlerinde ki yaşlar hafifçe yanağından süzüldü genç adamın.

Çocuklarını kucağına böyle alacağını düşünmüyordu, herşeyi düzeltecekken daha da yok oluşa sürüklenmişti. Karısına göz yaşlarını saklamadan bakıyordu. Sakura hafif bir tebessümle ve yorgunlukla eşine ve çocuklarına bakıyordu.

"S-Sakenu... Ve... Sarada... İsimleri..." Genç kadının gözlerinden yaşlar akmaya devam ediyordu. "Y-yanımdasın... Yoktun... Şimdi yanımdasın..." Genç kızın gözleri yorgunlukla kapandı ve derin nefeslerle uykuya daldı. "Sakenu ve Sarada ha? Her zaman en iyisini bildin Sakura..." Çocukların ikisinide Genç kadının yanına koydu ve oda faytonda yere oturarak sırtını koltuğa verdi.

"En yakın hana gideceğiz, hazırlanın." Dükün emriyle askerler hazırlanmaya başlamışlardı. Yola koyulduklarında bebekler yavaşça sustu ve annelerinin yanında rahat bir uykuya daldılar.

•••

Genç kadın zorlukla gözlerini açtı, başına ve bel aşağısına giren ağrı ile yavaşça inledi. O sırada bir anda yanında doğrulan adamla gözleri buluşmuştu. "Sakura! İyi misin? Tanrım... Şükürler olsun... Hemen bekle doktoru çağıracağım. Yataktan hızla çıkacakken kadın elini zorla kaldırarak genç adamın bileğini tuttu. Hiç gücü yoktu ama Genç kadının bir dokunuşuyla adam dona kalarak ona döndü.

"Çocuklarım... İyiler mi?" Bu soru karşısında hafifçe gülümsedi genç adam, yavaşça eşine doğru eğildi ve anlına öpücük kondurdu. "Üçünüz de iyisiniz sevgilim, çocuklarımızı bir hizmetçi bakıyor. Merak etme güvenli biri hayatım." Genç kadının duyduğu sevgi dolu sözler ile gözleri dolmuştu.

"Tanrım... Beni sonunda affettin mi?"
Genç kadın elleriyle yüzünü kapatarak hıçkırdı. Sonunda istedikleri oluyordu, sonunda çocuklarına kavuşmuştu, eşi onun yanındaydı. "Bunlar... Bir rüya mı?"

Genç adam hüzünle karısını kollarının arasına alarak sımsıkı sarıldı. "Bitti... Bitti sevgilim... Kötü rüyaların son buldu. Artık yeni sayfaları birlikte yazacağız."

✍🏻
Eveeettt

Neler oliyir nelerr

Sizleri seviyorum 💞