The Possesive President [CS #1]

TPP# 6

Nagsitaasan ang mga balahibo ko sa katawan dahil sa kilabot na dala ng boses niya.

Hindi ako umimik.

"Kai? Who's kai?" Bakas ang kalituhan sa pagmumukha ni Casimir. Lumapit pa ito sa akin at humiga sa tabi ko.

"Hi, Kaia." Bati pa nito nang makahiga. Tipid lamang akong ngumiti.

"You know her." Sagot ng lalaki at muli nanamang tumingin sa akin. Bigla na lang nanginig ang mga kamay ko sa takot kaya mabilis ko itong itinago sa ilalim ng palda ko.

"Dami nyong alam ni Z. Bakit mas nauna kapa duong makabalik kesa sakaniya." Maangas na tanong ni Light sa lalaki. Sinong Z? Hindi kaya ang tinutukoy niya ay ang lalaking matagal ko ng tinataguan?

"Tsk! Matagal ng nandito 'yon. Nagtatago lang." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Para akong tinakasan ng dugo dahil sa pamumutla ko.

This can't be! I changed my identity and hide for almost 1 year! Bakit ba nahahanap niya padin ako?

"Babalik naba siya sa dating pwesto? Nagagalit na si Queen, wala na daw kasing time si Sky sakaniya." Nagtawanan pa sila ng sabihin iyon ni Light pero hindi ako makasabay dahil sa matinding nararamdaman.

I should escape again. Alam kona ang mangyayari once na makaharap ko siya ulit. Pinilit kong tumayo kahit na nanghihina pa ang mga tuhod ko at walang pasabing umalis.

"Where are you going, Kaia?" Tanong pa ni Casimir ng makabangon ako pero hindi kona siya nasagot. Hindi ko sila pinansin kahit na sinisigaw nila ang pangalan ko.

Pumasok ako sa isang abandonadong classroom ng hindi kona mapigilan ang mga luha ko. Fear slowly eating my system. Ang mga masasamang ala-ala ko noon ay unti-unting bumabalik.

"W-What did you do?!"

Napatulala ako sa kawalan ng makita ko ang isang lalaking duguan at wala ng buhay sa sahig. Halos manginig ang buong sistema ko ng lubayan na siya ni Zivion.

"What? He's just sleeping."

Napailing iling ako habang mahigpit na sinasabunutan ang sariling buhok. "Not now, please."

A vision from the past are keep showing again and again. Hindi kona alam ang gagawin. The fear and the pain is unbearable.

Kinalimutan kona iyon. Matagal ko ng natakasan ang lahat pero bakit bumabalik padin? Bakit andito padin?

I remove my big eye glass and brushed my hair using my right hand. Mabibigat na hininga ang pinapakawalan ko. Umaasang babalik sa normal ang nararamdaman pero mukhang may galit sa akin ang kapalaran dahil sa lalaking kasama ko pala ngayon.

"Kai."

Napahinto ako sa pagiyak. Hindi nakagalaw at tanging ang pagtibok lang ng puso ko ang siyang naririnig.

"Are you alright?" He asked.

"Asan siya?" Lakas loob kong tanong at binalewala ang tanong niya. I don't know what his reaction and i badly want to see his face but i can't. I'm too weak and drained to face him.

I'm not even prepared. Kahit na isang taon na ang nakakalipas ay hindi padin ako naging handa.

"I don't know." He whispered. Mariin akong pumikit. He don't know? Pinaglololoko ba niya ako? Siya lang ang nakakasama ni Zivion, imposibleng wala siyang alam sa kung saang lugar pumupunta ang lalaki.

I know that he is lying! His my ex best friend.

"Liar. Kanina lang ang sabi mo matagal na siyang andito, tapos ngayon sasabihin mong hindi mo alam? Hindi ako tanga, Jad." Mababakas ang galit sa boses ko.