Chapter 6: Drunk

341 18 0
                                    


"I need a hug," mahinang bulong niya habang nakasandal ang kanyang ulo sa balikat ko at mas lalong hinigpitan ang yakap niya sa'kin. Sinubukan kong tanggalin ang yakap niya sa'kin pero mas lalo lang humihigpit ang yakap niya at mas lalo niya lang isiniksik ang kanyang sarili sa'kin

I cannot breathe, too close.

I could feel almost every bit of her existence. I could feel the way her breath  brought warmth to my skin, I can feel her strawberry scent slowly distracting my system with its sweetness, and I could feel how the beat of her heart feels soft on my chest. All of this feeling made me almost lost my sanity.

Why am I feeling this way?

Dala lang ba 'to ng pagkakaroon ko ng lalaking katawan at nakukuha ko na rin ang tunay na nararamdaman ng isang lalaki or I am feeling what Reagan's heart will feel when Sierra is around?

Ang pagbilis nang pagtibok ng puso ko, ang kabang nararamdaman ko kapag andiyan siya sa malapit, ang hindi maipaliwanag na pagkakalimot ko kung paano huminga kapag kasama ko siya and the feeling of comfort I am feeling when she's around, is this because I have Reagan's heart at the moment?

What have you done, Sierra?

"Reagan.."

It upset me that she's calling me Reagan...she just see me as Reagan.

"Y-yes?" Kinakabahan kong tanong.

"Take me home," I hugged her back and patted her back gently when I heard the sadness in her voice.

What's making her sad?

"That's what I'm planning to do..." I gently said. Mahina ko pa ring hinahagod ang likuran nito. Ewan ko kung bakit ko 'to ginagawa, ang alam ko lang ay gusto kong 'tong gawin sa kanya.

"No! I want you to take me to him...please" Nabubulol pa siya dahil sa kalasingan niya.

Ano daw? Take her to him? I don't get it.

"I can't, I don't understand." Mahinang sagot ko.

"I miss him..." Her voice broke.

Nanigas ako ng maramdaman ko ang pagbasa ng balikat ko at pagtaas-baba ng balikat niya. Ilang saglit pa ay ang mumunting hikbi niya na lang ang tanging naririnig ko. Hindi ako nagsalita at pataloy lang sa paghagod sa likuran niya. Ayaw kong magtanong at wala rin naman akong masasabing matino.

I'm good at listening but I don't know how to give advices and a lot of people complained about it that's why I don't want to ask anymore so I'm not the one to blame if I can't give any advices.

I can lend you my ears but not my words.

"It hurts," bumitaw siya sa yakap niya sa akin at parang batang nagsusumbong akong tinignan habang malayang tumutulo ang mga luha sa kanyang mata.

"Where?" Mahinang tanong ko at agad naman niyang itinuro ang dibdib niya, "Here." She pouted after she spoke, looking like a lost kid.

Is it bad to think that she's adorable while she's being like this? Damn, I must be crazy.

Maingat kong hinawakan ang kamay niyang itinuturo ang dibdib niya at tuluyan na itong itinapat doon at padalos-dalos na inalapat ang mga labi ko sa likod ng mga palad ko.

"There... better?" I playfully asked. Napasimangot siya sa ginawa ko.

"That was corny and not effective, don't do that again." Nabubulol na pagmamaktol niya. Dahil sa mukha niya ngayon na nakasimangot at ang mga mata niyang pilit niyang binbukas sa kalasingan, hindi ko na napigilan ang malakas na mapatawa.

Freaky FridayTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon