My Best Mistake

𓆩10𓆪

Sabah okula girer girmez bankta oturmuş beni bekleyen Taehyungla bakışlarımız kesişti. Ayaklanıp yanıma vardığında selamlaşmış okul binasına ilerlemiştik
"Dün Jiyong bir türlü yanından ayrılmadı konuşamadık. Neyin vardı senin? Neler oldu?"
Oflayıp dudağımı büzdüm
"Neden beni onun yanına gönderdin lavaboya?"
"Bilmem belki konuşmak istersiniz dedim"
"Her şey birbirine karıştı Tae"
"Anlat bakalım"
Tüm olanları anlattım en ince ayrıntısına kadar

"Çok suçlu hissettim bu yüzden gizlice aldım ve ona verdim teşekkür falan etti sohbet ettik. Güzelce konuşuyorduk sonra Jiyong aradıktan sonra benim yüzüme bile bakmadı tek kelime etmedi sadece başıyla onayladı"
Taehyungun yüzüne gülümseme yayıldı
"Hmm kıskanmış olmasın?"
"Tanrım saçamalama Tae. O bırak beni kıskanmayı çocuğun beni gördüğü bile yok"

Taehyung bana bakış atıp alayla güldü
"Öyle olsun"
"Ayrıca olsa ne olur ki? Benim bir sevgilim var"
"O sevgilini başından defet artık. Onu sevdiğin falan yok. Jimin sen Jungkooktan resmen hoşlanıyorsun. Bunu göremeyecek kadar kör değilim"
Yüzümü kapatıp sızlandım
"Neler diyorsun?! Saçmlama lütfen. Böyle bir şey söz konusu bile olamaz. Kapatalım bu konuyu"
"Tamam. Bu lafları sana hatırlatırım. Şimdilik öyle olsun"

***

Yazardan

Taehyung ilk ders bittiğinde bufeye inmiş kendine kahve alıp hiçbir şey söylemeden kenarda yalnız başına oturmuş kahve içen Jungkookun yanına oturmuştu. Jungkook tepkisizce bakışları Taehyungun yüzünde gezinirken Taehyung oturduğu yere iyice yerleşip konuştu
"Selam. Ben geçen gün lavabo-"
"Selam. Biliyorum"
Taehyungun kaşları kalkıp indi

"Unutmamana şaşırdım doğrusu"
Jungkook kahvesinden içip sadece bakışları karşısındaki bedenin üzerinde gezindi.
Bu sırada sevgilisiyle bufeye giren Jimin aynı masada oturan bedenleri görmesiyle şaşırsada yanındaki bedene çaktırmamaya çalışmış sevgilisiyle birlikte onlardan uzak biryere oturmuştu

Jungkook ve Taehyung arasında birsüre sessizlik olurken Jungkook sert bakışların onun üzerinden çekmeden mırıldandı
"Eski okulumda bir arkadaşım vardı. Herkesten daha yakındı bana. Ona çok benzetiyorum seni"
"Ne anlamda?"
"

Karakter olarak"
"Hmm tanışmayı çok isterim. Kendimle yüzleşmiş gibi olurum"
"Tanışamazsın"
"Neden?"
"İntihar etti"
"Sebep"
"Kendini dinlemeye gücü yetmedi. Her şeyi, herkesi yenen o kişi kendine yenildi"

Taehyungun kaşları havalanırken Jungkook hala soğuk bakışların onun üzerinde gezdiriyordu
"Senin kafanı dağıtmak için günlerini insanlara ayırmayı bir kenara bırakıp artık kendinle yüzleşmeli olduğunu anladığında sonucunu çok merak ediyorum"
"Peki ya sen?"
"Ne?"

"Farkın olduğunu mu sanıyorsun?"
"Elbette. Ben gerçeklerden kaçmıyorum"
"Peki ya duyguların?"
"Duygularımdan önce boyun eğmeli olduğum gerçeklerim var diyelim"
"Bu kadar önemli ne gerçeği acaba"
"Öğrenirsin. Ayrıca duygularım derken neyi kastediyorsun?"
Taehyung alayla gülüp onlardan baya uzakta sevgilisiyle oturan Jimini gözüyle işaret etti

"Yapma Jeon bunun farkında olmadığımı düşünmüyorsun herhalde"
Jungkook bir süre küçük olana bakıp mırıldandı
"Saçmalama"
Taehyung alayla güldü
"Sanki onu görmüyormuş gibi takınmanı veya onun varlığından rahatsızmış gibi davranmanı anca Jimine yutturursun"
"Öncelikle sevgilisi var ikincisi ona tutulacak kadar kafayı yemedim. O bir deli"

Taehyung kahkaha atıp başıyla onayladı
"Haklısın. Sevmediği biriyle sırf korktuğu için sevgili olan bir deli o"
Jungkookun kaşları çatıldı
"Anlamadım? Korktuğu için ne demek?"
"Ne o? Bakıyorum dikkatini çekti"
"Anlatacak mısın?"
"Onu sevmiyor işte sadece ayrılmaya korkuyor"
"Bu nasıl saçmalık!? Ne yapabilir ona? Nesinden korkuyor"
"Jiyongun yapacakların tahmin edemezsin Jeon. Jimin haklı. Yalnız başına bunun altından kalkamaz"
Jungkook nefesin dışarı verip düşünceli bakışların önündeki kahveye dikti.