Happy Ending | Narusasu

㊀ Birlik işareti

°478°

Onlar birbirlerinin tamamen zıddıydı. İyi ve kötü, aydınlık ve karanlık, gündüz ve gece, yaz ve kış, sıcak ve soğuk, güneş ve ay gibi aynı madalyonun iki yüzüydüler. Hiç anlaşamazlardı ama kader onların ağlarını birlikte örmeye karar vermişti. Kırmızı ipleri* de doğduklarından beri birbirlerine bağlıydı, ama onlar bunun farkına bile varmamışlardı. Önce yalnızlıkla başa çıktılar. Sonrasındaysa kendi dertlerine düşmüşlerdi. Ondan sonra ise savaş patlak verdi. Birkaç sene boyunca yüzlerini bile göremediler birbirlerinin. İkisi de çok farklı yollarda ilerliyorlardı.

Q.*Kaderin Kırmızı İpliği (akai ito). Bir inanışa göre ellerine kırmızı iple kader tarafından birbirlerine bağlanan kişiler sonunda kavuşur ve hiç bir güç onları ayıramaz.

Sasuke'nin içini kaplayan karanlıkla tek başına kalması ise onu deliye çevirmişti. Naruto'yla son vadide ki "son" savaşlarında ise Naruto'nun, ışığının sayesinde tekrar hayata dönmüştü. Ödemesi gereken bedel de hem kendinin hem de sarışın çocuğun kolunun yitirilmesiydi. Naruto'nun ondan asla vaz geçmemesi sayesinde olmuştu bu. Sasuke o zaman anladı ve o malum soruyu sordu.

"Neden bu kadar ileri gittin?

Neden...sırf bana engel olmak için onca şeyi yaptın?"

Naruto sessiz kaldı. Sasuke başını gökyüzünde ki yıldızlara çevirdi ve konuşmaya devam etti.

"Karanlığa dahil olacak gücü kazandım ve bütün bağlarımı kopardım...ve doğal olarak herkes de bir noktadan sonra benimle olan bağlarını koparmaya çalıştı."

Kafasını tekrar mavi gözlü çocuğa çevirdi. O da gökyüzünü izliyordu.

"Ama sen... böyle bi şeyi düşünmedin bile."

Naruto'ya yaptıklarını, söylediklerini düşündü bir saniye.

"Neden sürekli benim peşimden koştun?"

"Nedenini zaten biliyorsun değil mi?" Naruto uzun bir süreden sonra konuştu. Mavi gözleri hala gökyüzündeydi. Sasuke'nin bunu anlayamayacak kadar aptal olmadığını düşündü ve dolaylı bir soru sordu. "Bedenin yorulunca çenen düştü birden." Ciddi konuşmalarda hiç iyi olmadığını biliyordu ama amacı ortamı yumuşatmak ve kolundaki keskin acıyı unutmaktı.

"Cevapver bana!" Sasuke şakalarla zaman kaybetmek istemiyordu, giderek sinirlendi sarışına.

Naruto'nun gülümsemesi söndü. Kafasını Sasuke'ye çevirdi. Gözlerinde o nadir ciddilik belli oluyordu. Ağzını açtı ve o kelimeler döküldü.

"Çünkü seni seviyorum."

Sasuke'nin gözleri büyüdü. Naruto onu şaşırtmayı hep başarıyordu ama bu kelimeler kafasının daha da karışmasını sağladı. "Bak bu yeniydi."

Naruto Sasuke'nin gözlerine daha fazla bakamadı. "Biliyorum. Aslında bunun çok geç farkına vardım. Küçükken seni bir arkadaş, bir dost, kardeş ve ailem olarak gördüm. Ama sonra..." Tekrar Sasuke'nin gözlerine bakabilmek için cesaretini topladı. Gece kadar siyah gözlerde yansımasını gördü. Ondan hiç bir zaman ayrılmamış gözlerde kayboldu. "Sonra bunlardan çok daha fazlası olduğunu anladım benim için. Hepsi olabileceğini anladım. Bunun adını da sevgi koydum." Gülümsedi. Kalbi o kadar hızlı atıyordu ki kan kaybından değil de kalbinin yerinden çıkmasından öleceğini sandı. Sesi kulaklarında yankılanıyordu, Sasuke'nin duyup da onu ret edeceğinden o kadar korkuyordu ki onca zaman peşinde koştuğu bu çocuğu şimdi tam kavuşmuşken tekrar kaybetmeye dayanamazdı.