I trust you

Ben burdayım

Jimin dediğinden sonra tekrar gülümsedikten sonra odadaki tabakları alıp mutfağa gidince bulaşıkları yerleştirdim ve geri döndüğümde yatağın duvar kısmına yatmış bana yer açarak bekleyen jimin'i gördüm. Üstümdekilerle rahat olamam diye kendime jimin'in kıyafetlerinden baktım ve en küçük beden olanlardan seçip jimine gözlerini kapatmasını istedim.

Üstümdeki tişört bol olsa bile güzel durdu ama altımdaki eşofman düşüp duruyodu. Jimin'e eşofmanımı tutarak yaklaştım ve gösterince Jimin gülerek doğrulup eşofmanı tutup kendine çekince jimin'in üstüne düşücek gibi oldum. Hemen omuzlarına tutundum ve Jimin bana bakıp gülünce hafif kaşlarımı çattım ama tatlı göründüğümü söyleyince istemiszce gülümseyip onu izledim.

Jimin eşofmanı tutarak içindeki bağlama yerini belime göre ayarlayıp 
Eşofmanın uzun gelen paçalarını kıvırdı. Sonunda eşofman bana uygun olduğu zaman gülüp yatağa uzandım ve Jimin de arkama geçip elini belime dolayarak başını sırtıma gömdü. Ona anlamadan baksam da nedense hoşuma gitmişti. Baktığım zaman rahatsız olduğumu düşünüp ellerini çekince ellerini tutup belime geri dolabım ve ona gülümsedim. Jimin bana bakıp yanağımı öpüp eski pozisyonunu alıp gözlerini kapattı.

*****

Gece yarısı kıpırdanma ve bazı sesler duymaya başladım. Arkamı dönünce jimin'in kabus gördüğünü ve sayılmadığını fark ettim. Sürekli "Gitme, çok kötüyüm beni de al, yardıma ihtiyacım var, dayanamıyorum" gibi kelimeler sayılıklayıp duruyodu. Ona dönüp sıkıca sarıldığım zaman göğsümde ıslaklık hissettim ve bu sefer söyledikleri değişmişti. Bu sefer "anne beni bir daha bırakma, kimse beni sevmiyo, kendimi koruyamıyorum" diye sayılıyodu.

Hoseok:
Şş sakin ol Jiminie, ben senin yanındayım. Seni asla bırakmıycam.

Jimin(titreyen sesiyle sayıklayarak):
Sen de bıraktın anne, o da bıraktı. Neden sevmiyosunuz beni?

Hoseok:
Anne seni seviyo.

Jimin:
Anne geri gel, ben artık yaramazlık yapmıyorum. Lütfen gel.

Hoseok:
Söz gelicem.

Jimin ağlamaya devam ederken sakinleşmesi için saçlarını okşadım. Bi süre sonra Jimin yavaşça uyanıp bana dolu gözleriyle baktı ve ağladığını fark edince hızla geri çekilip arkasını döner dönmez gözlerini sildi. Ona bakıp geri yanına uzanıp arkadan sıkıca sarıldım ve yanağını öptüm.

Hoseok:
Bana bakar mısın?

Jimin:
Uykum var lütfen uyuyabilir miyim?

Hoseok:
Seninle konuşmadan asla uyumana izin vermem.
Ben burdayım.

Jimin:
Hoseok lütfen.

Jimin:
Hepsini duydum Jimin, annen için ağlıyodun. Bana güven ve rahatça konuşalım.

Jimin bana dönüp başını boynuma gömdü ve ben ona sarılınca bi süre sessiz kalıp konuşmaya başladı.

Jimin:
Annemi çok seviyorum hoseok o ne kadar beni umursamasa bile seviyorum. Babamın gözünde ben yük olduğum için herşey karıştı ama aslında o kadınlar annem bana hamileyken bile varmış. Babam hep ben doğduğum için bu yüke katlanamayıp eve gelmeyi bıraktığını annemin ise benim gibi yaramaz iğrenç bi çocuğa bakmak istemediği için bıraktığını söylüyodu. Annemin beni bıraktığı geceyi hala net hatırlıyorum, akşam oluyodu ve babam o ara eve gelmiyodu ve annem de çok sinirlenmeye başlamıştı. En son o akşam bi kaç gün yiyebilmem için bana yemek yapmıştı ve ona neden bavul hazırladığını sormuştum. Aslında o gün sevinmiştim çünkü babamdan kurtulucaz sandım ama öyle olmadı sadece saçımı öpüp işlerini düzene sokunca geri dönüceğini söyleyip gözümün önünde taksiye binip gitti. Gitmeden önce ona yaptığı yemekleri dökmeden hepsini bitirene kadar geri gelicek mi diye sormuştum ve o onaylamıştı. O gittiği zaman arkasından ağlamaya başlamıştım ve beni bırakmamasını söyleyip durdum ama annem gitmişti bile. Ağlayarak mutfağa koşup annemin yaptığı tüm  yemekleri yiyebildiğim kadar yemiştim ama o yemekleri bitirdiğim zaman ne annem ne babam geldi. Günlerce tek kaldım ve evde kalan ne kadar yemek varsa bitirdim.

Babam geri döndüğü zaman annemin olmadığını anladığı zaman beni suçlamaya başladı. O gece çok dayak yedim, her vurduğunda benim suçum olduğunu ve kabul etmemi söyleyip durdu. Ben o günden beri çok yemek yerdim özellikle annemin o gün yaptığı yemekleri kendi başıma öğrenmiştim ve en çok onları yapardım. Ortaokula kadar çok yemek yedim ve her zaman bana zorbalık yaptılar. Sabah okulda eşyalarım eski olduğu için ve kilolu olduğum için ya dayak yerdim ya da zorbalık görürdüm. Akşamınaysa babam gelip ondan kalem bile istesem döverdi, eğer bahane bulamazsa çok yediğim için döverdi. Liseye geçene kadar çok çabaladım ve kilo verdim. Ben ortaokuldan beri çalışıyorum ve artık babama karşılık verebilicek güce gelmeye başladım ama yine de annemi çok özlüyorum. Belki o benden artık nefret ediyo ya da beni unuttu bile ama yine de onu bi kere görmeyi çok istiyorum.

Selam ben yine geldimm
Bu bölüm yeteri kadar uzun olduğu için sürpriz bi sonraki bölüme kaldı. Eğer diğer bölümü bugün tamamlarsam yayınlarım. Şimdilik görüşürüzz