DOĞUR KENDİNİ _GAY- Tamamlandı

29

Gözleri yavaş yavaş açıldığında başı dönmeye midesi kaynamaya devam ediyordu. Midesinde sıvı bile kalmamıştı kusabileceği. Olsaydı eğer onuda çıkaracaktı.

Aradan kaç saat geçmişti bilmiyordu ama düştüğü sokakta kusmuğunun içinde duruyordu. Drag queen gitmişti. Cüzdanı yoktu.

Ve o an kahkaha atmaya başladı Kadir. Deli gibi gülüyordu. Gülmekten gözleri yaşarmıştı. Kendi sesinden kulakları rahatsızdı. Boğazı ağrıyordu.

Bir zaman sonra gülüşleri şiddetli bir ağlamaya dönüştü.

Yıllar sonra ilk defa ağlıyordu. Bin tane olay görmüştü polislik hayatında. Bir kere bile ağlamamıştı Kadir.

Gözleri cayır cayır yanana karar ağladı.
Beyninin içinde "ben eşcinsel bile degildim" lafları dönüp duruyordu.

Kadir erkek olmuştu, adam olmuştu, polis olmuştu, babasına bir oğul olmuştu.

Şimdide bir pezevenk olmuştu.

Öldüresiye dövüp olduğu yerde ölüme terkettiği kişilerin makus talihini öğrenmişti.

" Kadir bize yine nevale bırakmış"

Boğazı yırtılana kadar bağırdı. Yetmiyordu. İçindekileri dışarı yansıtamıyordu.

Kadir unutmuştu hisleri. Nasıl yaşandığını. Nasıl hissedildiğini. Böyle bir duyguyla nasıl başedeceğini.

Kadir hatırlamıyordu. Beyni yavaş yavaş unuyordu her şeyi.

Yaptıklarıyla nasıl başedecekti?

Delirmek, diye düşündü Kadir. Elinde sadece delirmek kalmıştı.

Kadir deliriyordu. Çünkü kendisiyle başedemiyordu. Kendisi hissedemediği için hissedenlere acı veriyordu.

Şimdiyse bütün duygular üzerine binmiş onu boğuyorlardı.

Kadir deliriyordu.

Çünkü elinde bir tek o kalmıştı;

Delirmek.