[Unicode]
༒࿙မောင့်ရဲ့ ရွှေကြာ࿚༒
"တစ်"
"နှစ်"
"သုံး!!"
"ဟင် သိန်း သုံး ဆယ် သုံး ဆယ် တောင်လား!"
ဂျောင်ဂုသည် သူ့လက်ထဲက ပိုက်ဆံအုပ်အား မယုံနိုင်စွာ ကြည့်မိသည်။ မဖြစ်နိုင်တာ~ တစ်ညတည်းနဲ့ကို~ ဒူရှစ် hyung ပြောတာ တစ်ခါရမှ နည်း"သာဆို~ ဒါကနည်းနည်းလား~ မဟုတ်မှ သူ့ဆီပြန်လာဦးမှာလား~
ဂျောင်ဂုအတွေးတွေသည် တောင်ရောက်လိုက်မြောက်ရောက်လိုက်၊ ဒီအလုပ်ကြီးကို မနှစ်မြို့သူဖြစ်တိုင် များလှပြီး သူ့အတွက်တော့ ညစ်တေလှသည့်ဤပိုက်ဆံတွေကိုလည်း သူလက်မခံဝံ့ပါ~
သူဘာဆက်လုပ်ရမလဲ! ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဒီပိုက်ဆံနဲ့ေတာ့ ommaကို သီးသန့်ခန်းထဲမှာထာလို့ရပြီ~ဒါတွေအကုန် သူယူသွားလို့ဖြစ်ရဲ့လား~
~~~~~~~~~~~~~
"ဟယ်လို ~"
"အော် ဟုတ်ဟုတ်~"
ဂျောင်ဂုပိုက်ဆံတွေအားယူကာ ဟိုတယ်မှ အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ အခုပုံစံနဲ့ သူ့အမေဆီသွားရင် အလိမ်တွေအကုန်ပေါ်ကုန်လိမ့်မည်။ ဒါ့ကြောင့် ညောင်းကိုက်နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြိးအား ရေချိုးဖို့လုပ်ခဲ့သည်။ ပေစွန်းနေပြီဖြစ်တဲ့ ညစ်ညားလှတဲ့ သူ့အသားအရည်တွေကို ရေနဲ့အထပ်ထပ် ပွတ်တိုက်ဆေးကျောခဲ့သည်မှာ တစ်ချို့နေရာတွေဆို ပေါက်ပြဲသွားခဲ့သည်။ သို့ပေမယ့်လည်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်က သန့်ရှင်းမလာနိုင်တော့ပါ။ သူ့ရဲ့ ရွှေကြာဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်ကလည်း ပြောင်းလဲသွားမည်မဟုတ်တော့ပါ။
အတွေးတွေကို ဖျောက်ပစ်ရင်း သူ့အတွက်ထားပေးခဲ့တဲ့ဆေးက်ုသောက်လို့ ဆိုဖာပေါ် ခဏမှေးနေချိန် အလုပ်မှဖုန်းလာသည်။ ဒူရှစ် hyung ဆီကပင်၊ သူေနာက်ထပ် ပါတာနာေတွအတွက် အလုပ်လာလုပ်ဖို့ မလိုေတာ့ဘူးတဲ့၊ သူဉေးကခွင့်ပေးတယ်တဲ့လေ၊ ဒူရှစ် hyung ကလည်း ဒါ သူ့တစ်ယောက်တည်းရဖူးတဲ့အခွင့်အရေးတဲ့၊ ဘာတွေလဲသေချာမသိပင်မယ့် အဲ့အလုပ်အား မလုပ်ရလေသူ့အတွက်ပိုစိတ်သက်သာလေပဲလေ~ဒါ့ကြောင့် ခေါင်းညိမ့်ခဲ့မိသည်။
