Bölüm müzikleri;
Kayıp Şehir - Soner Avcu
Kazılı Kuyum - Yüzyüzeyken Konuşuruz
Waltz in A minor, B. 150 - Frederic Chopin, Berkay Bayram
Keyifli okumalar!
Oy vermeyi ve satır arası yorumları unutmayalım.^^
***
Yıllar önce, Çağatay'dan...
"Baba, ya tekrar kâbus görürsem?" diye sordum ağlamaklı bir sesle. Her gece uykularım bölünüyordu, ve bu beni yormaya başlamıştı artık.
O kız...
Bir gece uçurumdan düşüyordu, yardım edemiyordum. Elimi uzatıyordum, tutuyordu da aslında...Sonra ayağı kayıyordu. Düşüyordu. Ve puf! Terden sırılsıklam uyanıyordum. Diğer bir gece boğuluyordu sanırım. Bir denizde. Bu defa kurtarıyordum onu. Hiçbir şey söylemeden gidiyordu sadece.
Başka bir gece ise; bataklığın içindeydi. Elimi uzatmıştım onu çekmek için. İlk defa konuşmuştu benimle o gece. "Kendin de battın." demişti. Sesi etkilemişti beni, hatırlıyordum. "Ben hep o bataklıktaydım, sen bana geldin." demiştim ben de.
O'nu çıkarmıştım, fakat kendim batmıştım.
Onunda beni çıkarmasını beklemiştim o gece, bataklıktan. Ama sadece bir şey söyleyip gitmişti. "Seni şimdi başka bir zamana ışınlamak isterdim. Ama... Ama önce kendimi kurtarmam lazım, tamam mı? Geri döneceğim," dedikten sonra hep olduğu gibi kaçmıştı.
"Uyu babacığım, hadi. Görmeyeceksin, yanı başındayım. Korkmana gerek yok tamam mı?" dedi babam başımı okşarken.
"Görmeyeceğim değil mi baba?"
"Görmeyeceksin, bir tanem."
Gözlerimi kapattım. Birkaç dakika sonra bir sahilde buldum kendimi. Ve işte...Yine o.
Tam karşımda oturmuş, denize taş fırlatıyordu. Yavaş adımlarla yanına doğru ilerledim. "Neden her gece seni görüyorum?" diye sordum. Taş atmaya devam ediyordu.
"Bilmem, görmek istiyorsundur belki de." diye mırıldandı.
Hiçbir şey söylemedim. "Adın ne?" diye sordum bu defa da.
"Adımı boşver, her denize baktığında beni göreceksin zaten."
Ne? Adı ne olabilirdi? Deniz olamazdı elbette, kum, taş... Hayır hayır, bunlar değildi. Dalga da olamazdı ki.
"Neden söylemiyorsun adını? Bulamam ki ben..." diye huysuzlandım.
"Bulacağına eminim." gülümsedi bunu söylerken. Elindeki taşların hepsini bir anda denize fırlattı ve kumların üzerine oturdu. Yanına oturdum ben de.
"Bana nasıl güveniyorsun?"
"Sen beni hep kurtarıyorsun çünkü."
"Ama hep kaçıyorsun benden-" diye söylendim.
"Senden kaçmıyorum ki ben!" diye bağırdı o da.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ALYESKASIZ DENİZ
Novela Juvenil"Sanki içimdeki o küçük çocuk, kalbinin tüm kırık parçalarını senin ruhuna saplamak istiyormuş gibi hissediyorum."
