Sen ve Ben |~Kagehina~|

7. Bölüm

Evet yeni bölümle karşınızdayım umarım beğenirsiniz.

Kageyama

Dört ay mı dedi o? Ben dört aydır uyuyor muydum yani? O kadar uzun süre boyunca Hinata buraya mı geldi?

H: Uyandığın için gerçekten çok mutluyum Kageyama. Uyandığın için teşekkürler.

Gözleri hala doluydu ama sevinçle konuşuyordu gün ışığım. Onu bu kadar uzun süre görememiştim ama bana sanki bir kaç saatmiş gibi gelmişti. (Açıkçası koma ile ilgili tek bildiğim şey kişinin önce duyma yetisini kazandığı. Yani saçma olduysa da çok takılmayın.)

Ne kadar yorgun olsa bile mükkemmel güzelliğinden hiç bir şey eksilmemişti onun. Harika birisisin sen Shoyo.

~

Shoyo ablama ve diğer takım arkadaşlarımıza haber vermişti herkes buradaydı hatta Shoyo'nun kardeşi Natsu bile buradaydı, aynı abisininki gibi olan bir gülümsemeyle sarıldı bana.

~

Bir hafta kadar daha orda kaldım daha sonra ise taburcu edildim.
(Hiç bir bilgim yok çaktırmayın)

Her şey güzel ilerlerken önüme bir engel çıkmıştı.

Sınavlar...

Eğer sınavları veremezsem sınıf tekrarı yapmak zorunda kalırdım ve bunun olmasını istemiyorum. Bu nedenle çalışmalıyım ama nasıl halledeceğimi bilmiyorum.

Okul bahçesinde Shoyo ile yürürken düşünüyordum sınavları. Ve birden bana döndü.

H: Tobio, beraber ders çalışalım mı?

Zihnimi mi okudu lan o

H: YA-YANİ ŞEY DEMEK İSTEDİM HANİ SENİN SINAVLARDAN KALMAMAN LAZIM YA ONDAN ŞEY ETTİYDİM BEN!
(Bu sahnede Hinata yı adrien ile konuşan marinette gibi düşünün)

Utanmış ve ellerini havada sallayıp bağırarak konuşuyordu. Çok tatlı bir kare.

"Tamam. Beraber ders çalışalım. Ne zaman veeee nerde?"

Elini çenesine koyup biraz düşündü.

H: Bu gün bizim eve gelmek ister misin? Annem sorun etmez.

"Tamam"

~

Uzun bir yoldan sonra Hinataların evine varmıştık. Kapıyı annesi açtı ve bizi ağırladı. Gelmemi hiç sorun etmemişti ve bu beni hoş hissettirdi. Shoyo nun odasına çıktık ve yavaşça yerdeki masaya kitaplarımızı dizdik ve çalışmaya başladık. Shoyo anlatıyor ben ise dikkatimi Shoyo nun güzelliğinden kurtarıp dersi dinlemeye çalışıyordum. Doğruyu söylemek gerekirse yarım yamalak dinlesem de öğretmenlerden güzel anlattığı için anlamıştım. Bir süre sonra derse ara verince Shoyo yu izlemeye başladım. Onu izlediğimi farkettiğinde o da bana bakmaya başladı.

Gözleri o kadar güzel ki...

İkimiz de kendimizde değildik o an ve birbirimize yaklaşmaya başladık.

Hinata

Ders anlatırken tobio arada bana bakıyordu bunu farketmiştim aslında ama bir şey olmamış gibi yapmaya karar verdim. Ara verdiğimiz an ise direkt bana bakmaya başladı bu biraz utanç vericiydi aslında. Ben de bakışlarımı ona çevirdim ve o safirden yapılma gözlerinde kaybolmaya başladım.

Yavaş yavaş birbirimize yaklaşıyorduk. Sanki kontrol bizde değilmiş, vücutlarımız kendi kendine hareket ediyormuş gibiydi.

Biz öpüşücek miydik...

Yanaklarıma hücum eden kanla kızardığını farkettim.

Gözlerim ise yavaş yavaş kapanıyordu.

Aramızda çok az bir mesafe kalmıştı. Nefeslerimiz birbirine değiyordu.

Evvet burda kesiyorum. Neden?

-Çünkü şerefsizsin(içses)

Evet bu doğru ama sen sus.
Neyse sonraki bölümde görüşürüz.
Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. <3