Sen ve Ben |~Kagehina~|

9. Bölüm

Yeni bölümle karşınızdayım keyifli okumalar.

O gece uyuyamayacağımı düşünüyordum ama aksine hayatımdaki en rahat uykuydu.

~

Gözlerimi sabaha Tobio'nun kokusuyla açtım. Ve huzurlu hissediyordum. Yüzüm onun göğüsündeydi ve kolları arasında o kadar güvende ve rahat hissediyordum ki. Kafamı hafifçe ona doğru kaldırdığımda uyanık olduğunu gördüm.

Ne zamandır uyanıktı o?! Beni mi izliyordu?!

T: Günaydın. (Allah canımı alsın buraya ohayo yazmamak için kendimi zor tuttum)

"Gü-günaydın."

Aramızdaki yakınlıktan dolayı kızardığıma yemin edebilirim. Ama bu yakınlığı bozmak istemiyordum.

Bir süre daha o pozisyonda kaldık. Konuşmuyorduk sadece birbirimize bakıyorduk.

Daha sonra Tobio'nun bakışları dudaklarıma indi. Daha da utandım böyle olunca.

Ani bir hareketle üzerime çıkınca şok geçirdim.

Kollarının üstünde duruyordu beni kollarının arasına almıştı.

"N-ne yapıyosun Tobio?!"

T: Artık daha fazla dayanamıyorum Shoyo. Seni öpmeyi o kadar çok istiyorum ki. Dudaklarının tadına bakmayı, sıcaklığını vücudumda hissetmeyi o kadar çok istiyorum ki.

Söylediği her kelimede kendimi görüyordum. Ben de aynı durumdaydım ben de onu öpmeyi o kadar çok istiyordum.

Yavaş bir şekilde dudaklarıma yaklaştı ve dudaklarıma ufak bir buse kondurdu.

Açıkçası daha fazlasını bekliyordum...

Tobio'nun ağzından

Dudaklarına yavaşça yaklaştım ve ufak bir buse kondurdum. Onu rahatsız edecek hiç bir şey yapmak istemiyorum.

S: Bir kez daha...

Mırıltıyla söylediği şeyi tam anlayamamıştım.

"Ne?"

S: BİR KEZ DAHA!

Bunu söylediği gibi beni yanaklarımdan tutup kendine çekti ve dudaklarıma yapıştı. Az daha Shoyo nun üstüne düşüyordum bu ani hareketle.

Bu sefer ki sadece bir öpücük değil bir öpüşmeydi.
(Öpücük ve öpüşme arasında ne fark vardır? ( ͡° ͜ʖ ͡°) Army'ler kendini belli etsin)

Birbirimize karşı hissettiğimiz tüm o duygular bir öpücük ile harekete geçmişti. Sanki bir daha öpüşemeyecekmişiz gibi öpüşüyorduk. Nefeslerimiz birbirine karışmıştı ve dudaklarımızın sıcaklığı çok iyi hissettiriyordu.
(Yazar hiç öpüşmedi ve bu duyguyu tatmayı çok istiyor :'))

Shoyo' nun ağzından

Onu tutup kendime çektim ve aylardır içimde tuttuğum tüm o duyguların akmasına izin verdim.

Nefesim kesilse bile, dudaklarım karıncalanmaya başlasa bile durmadım. Tek bir an bile dudaklarından ayrılmayı istemedim.

Ama eğer biraz daha dursaydım kesin boğulurdum. O yüzden mecburi olarak durduk.

O da benim gibiydi. Dudakları kızarık ve kesik kesik nefes alıyor. Yanakları kızarmış ve çok tatlı görünüyor.

T: Shoyo... seni seviyorum.

"Ben de seni seviyorum Tobio."

Birbirimize bakıyordu hiç bir şey söylemeden. Zaten sözcüklere gerek yoktu gözler konuşuyordu o an. Sonsuza kadar o şekilde durmak istedim.

Ama tabiki kalamazdık...

B.H: Shoyo! Tobio! Uyanın artıııık!

Annemin kapının arkasındaki sesiyle paniklemiştik ve Tobio aceleyle üzerimden kalktı. Annem bizi görse sorun olmazdı sanırım ama bu şekilde öğrenmesini istemiyorum ona ben söylemeliyim.

Odadan çıkıp önce yüzümüzü yıkamak için lavaboya sonra da mutfağa indük.

Annem sofrayı hazırlamıştı ve biz de sofraya oturduk.

B.H: Gece rahat uyudun mu Tobio?

T: Evet çok rahattı, teşekkürler tekrar burda kalmama izin verdiğiniz için.

B.H: Ne diye teşekkür ediyorsun ki? Haha! Burda istediğin zaman kalabilirsin.

Tobio tekrar teşekkür edip kahvaltısına dönmüştü. Kahvaltıdan sonra Tobio anneme tekrar teşekkür etmiş ve artık Eve gitmesi gerektiğini söylemişti.

Kapıda onu uğurluyordum. Ayakkabılarını giyip bana döndü.

T: Bana derslerimde yardım ettiğin için teşekkürler Shoyo.

"Rica ederim."

T: ah bu arada bu gün boş musun?

"Evet, neden?"

T: Tamam o zaman bu gün saat iki de hazır ol seni almaya geleceğim.

Dedi ve yanağımı öpüp gitti.

Yavaşça kapıyı kapattım ve arkama döndüm ama görmeyi beklemediğim bir şeyle karşılaştım.

Annem ve Natsu yüzlerinde imalı gülümsemelerle bana bakıyorlardı. Onlara şaşkın bir şekilde bakakaldım.

B.H: Biz hiç bir şey görmediiiik~.

Dedi ve mutfağa girdi Natsu da arkasından onu takip etti.

Sonunda bitirdim bu bölümü. Umarım beğenmişsinizdir. Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın lütfen.