Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu kelimeleri okuyorsanız demektir ki kitabıma bir şansvermiş bulunmaktasınız ...
Umarım bu kitabı çok seversiniz. Gerçekten farklıve naif bir kitap olacak . Sıkmadan uzatmadan devam eden bir hikaye . Her bölümde içimiz sımsıcak olacak ...
"Jimin'in hasta olan "Yoongi'ye karşı olan naifhareketlerini ve aşkını göreceğiz . Bıkmadan usanmadan kendisiyle konuşmayan ve dokunmasına izin vermeyenbirini aşkıyla iyileştirmeyeçalışacak...
Eğer olurda buraya kadar geldiyseniz mutlaka bir kaç bölüme şans verin sonrası zaten gelecektir...
Burayla bir tanışmatarihide alalım olurmu ...
Sabah yeni bir evde uyanmanın huzursuzluğu ile odasından çıkan beden evde kimseyi görmeyince rahatlamıştı. Sonra mutfak masasında gördüğü kahvaltıyla şaşırsada tek bir mimik bile oynatmadan masanın yanına gelmiş beyaz tabağın içinde papatyayla bir not kağıdı görmüştü . Papatyayı boş verip not kağıdını alıp okuduğunda gördüğü cümleyle diş etleri gözükene kadar gülümsemişti .
Evet o sabah uzun yıllardan sonra ilk kez gülmüştü "Min Yoongi. Tüm içtenliğiyle ,diş etleri gözüküne kadar . Gördüğü tek cümle kalbini bir buz parçası gibi eritirken ilk kez gülmekten korkmamaştı. Ve o sabah ilk kez doya doya kahvaltı yapmıştı . İçini ısıtan o cümlede onun en çok sevdiği şey geçmişti. Hemde kendisine itafen . Çünki "Min Yoongi tekrar dünyaya gelirse bir "kar tanesi olmak istiyordu. Çünki "Min Yoongi bir kar tanesi gibi tüm güzelliğini kimse kirletmeden yok olmak istiyordu.
"Afiyet olsun "Kar Tanesi "
Aslında elimdeki kitapları bitirmeden yeni bir kitaba başlamayacaktım . Ama sonrauzunzamandır aklımda olan bu kurguyu yazmak istedim. İki sebep var beni bu kurguyu yazmaya iten .
Birincisi hastane. Beni tanıyanlar bilir kalp rahatsızlığım yüzünden hastaneyegittiğimde doktor için sıra beklerken oluşan kalabalıktı . Her kes aynı sebepten gelmişti hastaneye. Ama kimseyi umursamıyorlardı . Ne çocuğu ,ne yaşlısını. Tek dertlerikendilerini öne çekmekti . Arkalarında bıraktıkları enkazı göremeden. O zamanlargerçekten garip gelmişti . Kimse hastaneye keyfi yüzünden gitmezdi. Her kesin belli bir derdi vardı . Pekiyanedenher kes sadece kendi derdi varmışgibi davranıyorduki ?
İkinci sebepse dokunmamak. Böyle bir hastalığıngerçekte varolduğunu bilmek bile acı . Düşünsenize kimseye dokunamıyorsunuz . Bu gerçek anlamdaberbat bir şey . İşte bir şekilde bu hikayeyebaşlamış bulunmaktayım . Çok uzatmak istemiyorum bu kitabı. Belki ilgi görürse bir şeyler yaparım bilemiyorum bunu gelecek gösterecek .
Bu hikayeye başlamamın bir diğer sebebi ise Min Yoongi'nin temas etmeyi fazla sevmemesi . Minik kedimiz kendisine dokunulmayı pek sevmiyor .
O zamanbaşlayalım . Buralarıokuyorsanız ilk bir kaç bölüm okuyupta beni yalnız bırakmayın.