İki tohum;
Dokunsa yanar.
Aldanma yalancı güneşine, nefreti ölümü sayıklar.
Gölgeni seçemediğin bu zindanda,
Geri sayım başlıyor.
Nefesini tut.. laneti üzerine yağıyor.
Ve bir silah patlıyor; ortalık karışacak.
Tarih tekerrür edecek; Vazo kırılac...
🎧 Thinking Out Loud, Ed Sheeran Çok Alıştım Sana, Pinhani
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7 / SANRILAR VE SANILANLAR
"Çamura bulanan hayallerin var, güneşi gördün diye seviniyorsun.."
Kendinden emin bir insanı, uçurumdan aşağı itseniz de nafiledir. O insan her zaman tutunacak bir dal bulur. Düz duvara dalıp, zorlukla yutkunmamak için görmezden gelir tutunduğu dalda ki dikeni. Kanayan eline değil de, aşağı bakar daha çok.
İzler..
Der ki; Uçurumla denizin arasındaki mesafe, kalbimle aklımın olması gerektiği yerde. Bu dal aklımsa, deniz kalbim. Ve ben bu dalı bırakırsam, mantığıma yenilirim.
🪡
Yanağımı kaplayan avucum uyuşmuş, dirseğimi dayadığım dizim acımıştı artık. Saatlerdir aynı pozisyonda duruyor, güya ortama ayak uyduruyordum. Hiç konuştun mu diye soracak olursanız, iç çekişlerim hariç hayır derdim.
Öyleydi çünkü.
Günlerin ayrı, olayların ayrı getirdiği koşuşturmacayla sürükleniyorduk sanki. Varacağımız kıyıda belki soğuktan titreyecek belki de sıcaktan çürüyecektik. Biz bile daha bilmiyorduk sonumuzun nasıl olacağını. Her gün biraz daha birbirimizi tanıyor, birbirimizin farkı yönleri keşfediyorduk. Bunun bize zararı olur muydu kestiremiyordum fakat yararını hissedebiliyordum.
Çünkü tanıdıkça daha sağlam adımlar atardı insan, daha derine işlerdi düşünceleri. Ve bir gerçek var ki, huyunu suyunu bilmeden daldığım okyanusta kanat çırpmaktan yıprandığımı bugün fark ediyordum. Yeni yeni..
Sahi ne olmuştu bana böyle? Neden kendimi suçlu hissediyor, bu psikolojinin altında eziliyordum? O kadar karışıktı ki kafam, biri elimden tutup sürüklese sorgulamadan giderdim peşinden. Öyle bir dalgınlıktı üzerimdeki. Öyle bir boşluk..
"Mehir." diye seslenen Levent'e döndüm. "Ben diyorum ki Işıl'la tekrar görüşseniz, belki bu kez o kadar yükselmez. Hem Cahit uyandı ya, sakindir o şimdi."
Düşündüm.. düşündüm.. düşündüm.
Işıl'ın söyledikleri yenilip yutulacak cinsten değildi. Kimse sindiremezdi ve ben de normal olarak sindiremiyordum. Tamam belki uzun süredir tanımıyorduk birbirimizi, belki bir yakınlığımız yoktu ama en azından kendini benim yerime koyabilirdi.
