Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1
Kenara koyduğum havlumu üstüme alıp üstümdeki suları sildim . Saçlarımdaki ıslaklığı da aldığımda havlumu omuzlarıma atıp soğğuk duşa ilerledim . Deniz tuzunu üstümden atmazsam kim bilir ne hallere düşerdim . Düşüncesi ile titrerken kendimi buz gibi suyun altına attım . Belediyeye aitti bu plaj , üniversiteye geldiğimden beri alışkanlığım olmuştu sabahlarımı denizde geçirmek . Tek başıma ya da arkadaşlarımla fark etmeksizin her sabah 3 ya da 4' te denize gelirdim . İlk başta alışamadığım bu hayat şimdi benim de bir parçam olmuştu ve vazgeçemiyordum .
Hayat denilen şey tuhaftı .
Duş alış geri geldiğimde eşyalarımın biraz ilerisinde denize karşı oturmuş bir bedenle karşılaştım .
Biraz daha yaklaştığımda ise iç çekişleri ve hıçkırıkları duyuluyordu . Neden ağlıyordu ki , deniz önündeydi bıraksaydı kendini denize , unutsaydı tüm sorunları . Omuzlarındaki siyah havlu yavaşça kumların üzerine serildi , elleriyle omuzlarını sardı başını eğerek dizlerine yasladı .
Çantamdan termosumu çıkarttım ve oğlanın yanına oturdum , bakışlarını bana çevirdi ama ben ona bakmadım . O da önünde döndü , gözyaşları almaya devam etti .
" denizi sever misin ? " Sorduğum soruya şaşırdı , belliydi . Gene bana döndü , cevap beklediğimden ben de ona döndüm . Başını çeviren o oldu bu sefer .
" sevmem "
" neden ki ? "
Omuzlarını silkti büyük ihtimal tanımadığı birine veremeyeceği bir cevaptı bu ya da umursamıyor bilmiyorum .
Termosum kapağına kahveyi doldurup uzattım . Eli görüş açıma girdi biraz tereddüt etti .
Bu saçma tavrına güldüm , bu kadar kolay bir seçim için bile tereddütte kalması kalıbımı basardım ikizlerdi bu oğlan .
Gülmeme alınmış gibi omuzları düştü ama anınd akarlarını verdi , kahveyi aldı elimden . Sessizce oturduk bir süre , konuşacak bir şeyimiz yoktu zaten . Sadece gözüme yalnız gözükmüştü , aynı benim buralara ilk geldiğimdeki halim gibi daha doğrusu yalnızlıkla başa çıkamayan halim gibi bu yüzden dönüp gitmeye gönlüm vermemişti . O kahvesini içerken ben de yavaş yavaş aydınlanan gökyüzünü izliyordum . Susuyorduk , itirazım yoktu . Konuşmak isterse konuşurdu .
Önüme kupa kapağı uzattı . Bakışları ben de değil yerdeydi . " biraz daha alabilir miyim ? " Doldurur gibi yapıp geri çektim termosumu . Bana şaşkınca baktığında parmağımı alnına dayadım ve ittirdim . " o zaman hikayeni anlatmaya başlasam iyi olur " Dudaklarını büzdü . " nazik bir yabancı olduğunu sanmıştım . " Bana söylenirken burnunu çekince kahkaha attım , tatlıydı .
" nazik yabancılar seni kandırıp kaçırmak isteyebilirler , sonuçta cadının evi tamamen çikolata ve şekerdi ama sonunda tek istediği çocukları yemekti ."
