Reis / mahalle serisi

25.

Herkes'e merhaba
44k olmuşuz çok teşekkür ederim <3

İyi okumalar:)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Eslem'in anlatımı

İş çıkışı annem çağırdığı için beste ile birlikte annemin evine doğru gidiyorduk. "Eslem. Acaba annenin misafiri kim?" Dedi beste.

"Bilmiyorumki kuzum. Gidince görücez." Dedim. Beste de daha fazla üstelemeden önüne dönüp susmayı tercih etti.

Annemin evinin önüne gelince arabayı boş bir yere park edip arabadan indik. Binanın kapısının önüne gelince zile basıp açmalarını bekledik.

Kapı açılınca merdivenlerden 1. Kata çıktık.
Kapının önünde sayamadığım kadar çok ayakkabı vardı. Ayakkabılarımızı çıkartıp içeri girdik.

İçeri girer girmez bizi minik toprak karşıladı.
"Halam geldi." Dedi büyük bir sevinçle. Onu kucağıma alıp yanaklarından öptüm.

"Evet ben geldim. Özledin mi bakalım beni." Dedim bende onun gibi sevinçle. "Evet hala çok özledim." Dedi.

Ona gülümseyip yere bıraktım. Ardından beste ile beraber salona geçtik. Salon da bir sürü tanımadığım insan vardı.

Bu durum kaşlarımı çatmama sebep oldu. "Hoşgeldiniz." Dedik beste ile aynı anda. "Hoşbulduk güzel kızlar." Dedi içlerinden en yaşlıları olarak düşündüğüm teyze.

Onlara gülümseyip mutfağa geçtim. Annem, abim ve yengem mutfaktaydı. "İçeridekiler kim?" Diye sordum.

"Onlar benim patronumun ailesi." Dedi abim. İyide patronun ailesi niye abimlerin evin de değil de annemin evin de.

"Abi patronun ailesi neden annemin evinde?" Diye sordum. "Çünkü patronumun babası annemizi istemeye geldi sevgili kardeşim." Dedi hafif sitemle.

Duyduğum şeyle gülmeye başladım. Gülmeyi artırıp kahkaha atmaya başladım. Beste de de benim beraber kahkaha atıyordu.

"Abi hiç gülesim yoktu ya." Dedim kahkahamı durdurup. Abimin yüzüne bakınca gayet ciddi olduğunu gördüm.

"Şaka yapmıyor muydun?" Diye sordum. Abim kafasını hayır anlamında iki yana sallayıp mutfaktan çıktı. Annemi gerçekten isteyeceklerdi.

Anneme bakıp konuştum. "Sen istiyor musun peki anne?" Diye sordum.

Annem "kızım yaşlandım artık. Yaşlılık tek başın çok zor. Önce abin gitti. Sonra sen. Berat da senin vurulma olayından sonra dayının yanına gitti. Bende tek kaldım. Murat beyle de birbirimizi sevince evlilik kararı aldık." Dedi.

Doğru söylüyordu. Biz onu yalnız bırakmıştık. Yanında bir tek Berat vardı oda benim vurulmamdan sonra babasının yanına yani dayımın yanına gitti.

Berat benim kuzenimdi. Annesi öldüğünde daha 6 yaşındaydı. Dayımın o zamanlar durumu olmadığı için berata bugüne kadar annem bakmıştı. Ona annelik etmişti.
Berat benim kuzenim değil kardeşim olmuştu.

Daha fazla düşünmeyip anneme bakıp gülümsedim. "Sen nasıl mutlu olucaksan öyle olsun annem. Mutlu olmak senin de hakkın.." dedim.

Annem bana doğru yaklaşıp sarılmıştı. Sarılışı ile gözlerim dolmuştu. Neredeyse ağlıyacaktım. "AA anne makyajımız akıcak. Hadi sen kahveleri hazırla bende bi damat beye bakayım." Dedim.

Gülümseyerek bir birimizden ayrıldık. Annem kafasını sallayıp kahveleri hazırlamaya devam etti. Bende beste ile birlikte salona girdim.

Abim ve abimden biraz büyük olan adam aralarında bir şeyler konuşuyordu. Boş olan bir yere oturduk beste ile birlikte.