Reis / mahalle serisi

32.

Helloğ
67K olmuşuz çok teşekkür ederim <3

Hadi bakalım bölüme geçelim.

İyi okumalar:)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Eslem'in anlatımı

Ayaklarım ağrımaya başladı. Beni nereye getirdiyse hâlâ daha yürüyorum. Tek bir tane bile araba geçmiyor. Deliricem artık.

Akşam olduğu için hava da çok soğuk. Üzerim de hâlâ düğün abiyesi var. Şu an kendimi acınıcak halde hissediyorum.

Ayaklarım daha fazla tutmadığı için köşede gördüğüm taşın üzerine oturdum. Yürüdüğüm yol ormanın içindeydi.

Ormanın içinde olduğu için korkmuyor değilim. Ama başka yol yok. Acaba bizimkiler beni aramaya başlamış mıdır?

Gözlerim dolmaya başlayınca bakışlarımı yukarı doğru çıkardım. Bugün yeterince ağladım fazlasına gerek yok.

Yolun üzerinden gelen bi ışık farkedince direk oturduğum yerden kalkıp yolun ortasına geçtim. Araba geliyordu. Çok geçmeden araba önümde durdu.

Hemen arabaya yaklaşıp  şöför koltuğunun canımına yürüdüm. Sanırım arabanın sahibide fazla meraklı o yüzden arabadan çıktı.

Arabanın sahibini görmemle olduğum yerde durdum. Ben bu adamı nerden tanıyorum. Çok tanıdık geliyordu.

Adam bana yaklaşıp "iyi misin Eslem." Dedi.
Bi dakika ismimi de biliyor. "İyiyim. Biz nerden tanışıyoruz?" Diye sordum.

Adam yanıma gelip beni kolumdan hafif bir şekilde tutup arabaya yaklaştırdı. "Çok üşümüşsün. Hadi arabaya bin götürüyüm seni burdan." Dedi.

Kafamı sallayıp arabayı bindim. Oda fazla zaman kaybetmeden arabaya bindi ve çalıştırdı. Aynı zamanda klimayı da açtı.

Hemen ellerimi klimaya tutum. Çok fazla üşümüştüm. "Biz nerden tanışıyoruz?" Diye daha demin sorduğum soruyu tekrarlarım.

"Biz seninle 3 yıl önce göl kenarında tanışmıştık." Dedi adam. Evet şimdi aklıma geldi. Emre'nin öldüğü gün pardon sahteden öldüğü gün göl kenarında bana tavsiye veren adam bu.

"Şimdi hatırladım." Dedim adama bakarak. Adamda kafasını sallayıp hafif tebessüm etti. "Ben sizin isminizi unuttum ama." Dedim.

Gerçi hiç isimlerimizi söylediğimizi hatırlamıyorum ama neyse. Adam bana bakıp "ismim Mehmet." Dedi.

Ona tebessüm edip önüme döndüm. "Senin burda ne işin vardı peki. Bu kılıkla hemde." Dedi Mehmet abi.

"Anlatsam da inanmazsın zaten Mehmet abi." Dedim. Mehmet abi bana baktı önce sonra da önüne döndü. O önüne dönünce ona bakmaya başladım.

Mehmet abi, o pis yaratığa çok benziyor. Neden bu kadar benziyor ki. Yoksa ben mi benzetiyorum sadece.

Kafamı kendime gelmek için iki yana salladım. Ve önüme döndüm. "Nereye gidiyoruz?" Diye sordum.

"Öncelikle şehir merkezine çıkalım sonra da sen bana evini tarif et." Dedi. Kafamı olumlu anlamda sallayıp arkama yaslandım.

Sonra aklıma takılan soru ile Mehmet abiye tekrar döndüm. "Senin orda ne işin vardı abi?" Diye sordum.

Çünkü ben yürürken hiç bir ev görmedim. O yolun bitimi de zaten o eve çıkıyor.

Mehmet abi bana bakıp tekrar önüne döndü. "Ormanın içinde küçük bir kulübe de yaşayan bir tanıdığım var. Onun yanına gidiyordum." Dedi.