Sarışın Mafya #ilmelistan

*-*7Bölüm:Siyahtan Siyah

Selam, bölümlerin arasını açmak istemiyorum bu yüzden biraz kısa oldu gibi. Neyse, multimedya da başka bir arkadaşımızın yaptığı kapak var. Bir önceki bölüm ve bu bölüm medyaya koyduğum kapaklardan birini seçmenizi istyorum. İyi okumalar:
*****************
Her şey siyah değil miydi? Her insan içinde bir tutam siyah taşımaz mıydı aynı her siyahın içinde bir tutam beyaz olduğu gibi. Ama bu o kadar minik bir beyazdı ki ne Derin' i, ne Uraz' ı, ne Berat' ı, ne de Ateş' i doğdukları zamanki kadar beyaz yapardı ne de siyah olmadan önceki kadar gri.. Hepsi, doğduklarında beyazdan aydınlık, beyazdan beyaz bir ruh taşıyordu. Şu anki siyaha bürünmüş ruhlarıyla yakıcı bir şekilde kanın, ölümün şehvetini, intikamın tatmin edici tadını seviyorlardı, doğduklarında hissettiği geçici şefkati, ilerleyen yaşlarında hissettiği yalan duyguları değil.
Bir zaman önce beyazdı bu ruhlar,
Sonra griye döndü ruhları,
Bukelamun gibi renk değiştiren ruhları,
Son olarak siyah döndü, gece gibi...
Hissettikleri nefret saftı, intikam isteği saftı, öfkeleri saftı, bir duygunun başka bir duyguya değmediği ruhları, hiç bir duyguyu birbirine karıştırmadan en saf, en güçlü, en tehlikeli bir şekilde önlerine sunuyordu...

Umutsuzlukları saf bir şekilde onlara sunuluyor, öfke en güçlü şekilde karşısına çıkıyor, intikam isteği tehlikeli bir şekilde büyüyordu. Bunlar onları güçlü kılıyordu aynı Uraz' ın ölen eşinin, Derin' in vefad eden babasının intikamını almak istediği için güçlü olduğu, Ateş' in, Berat' ın hayatlarını mahvedenlere günlerini göstermek için güçlü olduğu gibi.

Hepsi en derin, en acı duyguları kalplerinin derinlerinde yaşıyor, en tehlikeli biçimde, içindeki saf duyguyu doruklarda hissediyordu. Bu duygular onları daha da intikama sürüklüyor, kanın akışındaki şehveti hissetmelerini sağlıyorlardı.

Ya aşk! Bu duyguya yer var mıydı? Bu kadar nefretin, acının, öfkenin arasında, kalbi güm güm attıran, en alakasız insanı şiir yazmaya zorlayan, onun için canını verebileceğin, umutlarla, sevgiyle dolup taşan aşka yer varmıydı? Derin şu an, kapıdaki Uraz' a bakarken ne hissettiğini biliyordu.

Uraz kapıyı kapatıp;

- Berat' ın yanında içmemeye özen göstermelisin. dedi. Derin biraz düşünüp dün Berat' la beraber içip o kafayla dertleştiklerini hatırladı ama sadece Uraz dememişti, Ateş' den de bahsetmişti. Herhalde Berat, gözlerinde Uraz' ı daha baskın görmüştü. Daha dün yazdığı kağıtlarda ne yazmıştı Derin.

" Uraz, soğukkanlı, sert bakışlı, mükemmel adam. Etkilenmemek elde değildi ki onu görünce. Şimdiye kadar en derin duyguları yaşamış bu kalbim daha ne kadar keşfedilmemiş duyguları keşfedecek. Ateş, soğukkanlı, sert bakışlı, mükemmel adam. Onu görünce etkilenmemek mümkün değil. En derin duyguları yaşamış bu kalp önce Uraz, sonra da Ateş tarafından titretilirken neden Ateş' in kalbimi titreten minik depremini kimsenin bulup çıkaramayacağı bir yere gömüp, Uraz' ın depremini sağ bıraktım... "

Evet belki, Ateş' i gömmüştü ama Uraz hala kalbinde sağdı, yaşıyordu yinede, Derin sert bir şekilde;

- Etkilenmemek mümkün mü? Kendim gibi bir siyah bulmuşken mümkün mü? Yine de bu kalbi titretmen senin diğerlerinden bir farkın olduğu anlamına gelmez. Şimdi şu lanet olasıca odayı terket, toplantım var ve bir daha asla benim bulunduğum bir odaya kapıyı çalmadan girme ve ya bir daha benimle bu kadar laubari konuşma. dedi ve giderleri hesaplamaya döndü.

Uraz biraz şaşırmıştı. Daha farklı bir şey bekliyordu. İtiraz eder,
kabullenmez... Ama, kolayca kabullenmiş, kalbini titrettiğini söylemiş ve odadan çıkmasını istemiş, onu azarlamıştı, üstelik de bunları ölüme fısıldar gibi söylemiş, Uraz' ı bile ürpertmiş, korkutmuştu.