Neden? Hayatımın çoğunu bu soruyu sorarak geçirdim. Oysa ki kendimce sadece mutlu olmayı hedefleyen ben, şimdi birçok insanın mutsuzluğundan sorumluyum.
Ben yapmıştım. Her şeyin sorumlusu bendim. İnsanın dibe vurması bir saniye bile almaz derler. Öyle de olmuştu. Yukarı çıktığımı sanarken aniden karanlık çukurlarda bulmuştum kendimi.
Hırpalamak istedim. Canımı yakanların, gözyaşlarım kadar mutsuz olmasını istedim. Bazen intikam almak gerekirdi.
Hayat istediklerini, istediğin kişileri elinden alırken engel bile olamazsın. Bakarsın belki. Belki acı haykırışların olur. Fakat durduramazsın. Dur diyemezsin.
Elimde değildi. Onun beni sevmesi, beni seçmesi elimde değildi. İnkâr ettim. Beni dinlemedi. Gerçekten yapabileceğim hiçbir şey yoktu.
Gücümün çekildiğini hissediyorum. Şimdi olmaz, henüz olmaz. Bırakamam. O, "Bitti." demeden bitemez. Kirliydim ben. Beyazların içine konulduğunda, beyazları çirkin gösteren bir kirlilikti bu. Affetmeyecektim. Beni siyahlaştıran o insanı da, kendimi de affetmeyecektim.
Ben Oh Sehun, vazgeçmeyeceğim.
------------------------------ o --------------------------------
Y/N: Aslında şu an bir çılgınlık yapıyorum. Uzun zamandır fic yazmayı deli gibi isteyen ben, bir gün olsun cesaret edememiştim. Ta ki bu güne kadar eheh. Nasıl oldu bilmiyorum ama kafamda tam bir kurgu bile yokken yazmaya başladım. Açıkcası hikayenin nasıl ilerleyeceğinden benim bile haberim yok.
Uzun lafın kısası, beni çokça desteklersiniz umarım. Lütfen, beni bu yolculukta yalnız bırakmayın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
False Confession
RastgeleHerkes hakettiği gibi yaşar değil mi? Hakettiğim gibi yaşıyorum. Yaptıklarımın bedelini ödüyorum sessizce. Yavaş bir şekilde terk ediyorum ruhumu. Yavaş ama bir o kadar da hızlı. Nereden bilebilirdim? ”Mutluluğa gidiyorum.” diyerek yol almıştım sad...
