美しさ |Sanzu Haruchiyo

6

"Bir daha maske takmanı istemiyorum." ince uzun parmakları yaralarının üzerinde gezerken Ran'ın kendisine söylediği sözler zihninde dolanıp duruyordu. Bu zamana kadar maskesi olmadan sokağa bile çıkmamıştı ama Ran buna alışması gerektiğini söyleyip duruyordu.

İzana'nın bir süreliğine de olsa kendisini görmesi için fabrikaya gelmişti. Elbette maskesine Ran tarafından el konulduğu için sabah gelip kendisini almasını istemişti. Sanzu için bunlar önemli adımlardı. Genelde tenjiku üyeleriyle görülmek istemediğinden kimseyle yakınlık kurmadığı gibi eve de davet etmezdi.

Yol boyunca Ran ona gururlu bir anne edasıyla kaçamak bakışlar atarken Sanzu göz devirmekle yetinerek sessizliğini korumaya çalıştı. Ağzını açsa konunun seviştikleri geceye geleceğini düşünerek kaygılanıyordu. Ayrıca Rindou'nun öğrenip öğrenmediğini de merak ediyordu.

Küçük Haitaninin kendisinden hoşlanmadığının farkındaydı ve her zaman açık sözlü bir şekilde bunu dile getiriyordu. Sanzu bu konuda içten içe kendisini yiyip bitirirken tüm günü Rindou'yu görmeden geçirmişti. Arada kontrolüne gelen Ran dışında yine kimsenin umrunda olmamıştı.

Ama yine de bir sorunu vardı. Bir türlü alışamadığı büyük bir sorun.

Yaraları yeniden göze batmaya başladığında onları gizleyebileceği bir maskesi yoktu artık. Maske takmaya o kadar alışmıştı ki onsuz çıplak gibi hissediyordu. Ayna karşısında kendisini incelerken derin bir nefes verip gözlerini kapadı. Şu anda iğrenç kokulu bir tuvalette ağlamak en son isteyeceği şey bile olamazdı.

Ama bunu daha fazla içine atarak kendisini strese de sokamazdı. Evde olmadığı için rahat rahat ağlayamıyordu bile. Kakucho şans eseri sesini duyarak lavaboya girdiğinde onunla dertleşmeye başlamışlardı. Sanzu onun yarası ile gurur duyduğunu görünce bunun sebebinin İzana olduğunu biliyordu.

Sanzu'nun gözünde harika bir erkek arkadaştı. Kakucho'yu olduğu gibi sevdiği için yaralarını pek umursamıyordu. Ve Kakucho'nun kendisiyle barışık olması buradan geliyordu. İzana ona güç veriyordu. Ama Sanzu öyle değildi. Aptal yaraları yüzünden her zaman alay konusu olmuştu.

Kakucho'nun şanslı olduğunu düşünerek imrenmişti. İzana ile çocukluğundan beri birlikte olduğu için ona hiçbir şekilde laf atmalarına izin vermemiş ve ne pahasına olursa olsun Kakucho'yu daima savunmuş. Sanzu ise nefret ettiği yaraları sevdiği adam tarafından almıştı. Ran bu konuda onunla konuşmuş olsa da öyle kolayca vazgeçebileceği bir şey değildi bu.

"Yaraların seni çirkin göstermiyor. O yüzden onları sorun etmeyi bırakmalısın."

"Senin için söylemesi kolay tabi. Sana yaralarınla bile güzel olduğunu söyleyen ve seven biri var."

Sanzu artık çekinmeden hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladığında kapıda kendilerini dinleyen Ran'dan habersizdi. Sanzu her gözyaşı döktüğünde kalbinin ağrıdığını hissediyordu. Kakucho daha fazla ağzını açıp sarışını üzmek istemediği için susmaya karar verdi.

Sanzu kendisini iyi hissedene kadarda yanından ayrılmamıştı. İzana arayıp yanına gelmesini söylediği için gitmek zorunda kalmış ve ne zaman isterse kendisini arayabileceğini söylemişti sarışına. Kakucho tuvaletten çıktıktan hemen sonra Ran içeriye girerek küçüğünü kısaca süzmüştü.

Ağlamaktan kızaran gözleri hala sulu suluydu. Bilmiyormuş ayağına yatarak 'ne oldu yada iyi misin' gibi saçma sorular sorarak daha fazla ağlamasını istemedi. Yalnızca kollarını iki yana açıp sarılıp sarılmayacağını görmek istedi. Her ne kadar cinsel bir gece yaşamış olsalar da hala arkadaşlardı.

Sanzu burnunu çekerek kendisi için açılan kolların arasına girdiğinde yüzünü Ran'ın boynuna gömerek kollarını sıkıca belinde kavuşturdu. Bir kaç damla gözyaşı hızla düşerek Ran'ın takımını ıslatırken saçları arasında hissettiği el yalnız olmadığını hissettirmişti.

"Seni seviyorum Sanzu. Bütün kusurlarınla birlikte hemde. Benim için fazla özelsin."

"Sırf iyi hissetmem için söylüyorsan, buna gerek yok." Ran'ın kendilerini dinlediğini anlamıştı. Ama ona gerçekten içini açıp hislerini söylediğinin farkında bile değildi. Elbette Ran böyle olacağını biliyordu. O yüzden yüzünü avuçladığı küçüğünün gözlerinin içine bakarak sözlerini tekrarladı.

"Seni gerçekten çok seviyorum Sanzu. Nefret ettiğin yaralarına kadar her şeyini seviyorum." Sanzu'nun şaşkın bakışları yüzünde gezinirken dudaklarına narin bir öpücük bıraktı.

"Daha iyi olman için ben hep yanında olacağım."