ကံကြမ္မာဖန်တတ်ပါ့လေ Book 2 [mm trans]

အခန်း (339)

အခန်း (၃၃၉)

ခွန်နတ်ဧကရာဇ်က တကယ်ကို ဉာဏ်ကောင်းတာပဲ

အံ့ဖွယ်မိုးကောင်းကင် အထွတ်အမြတ်မြေရှိ စစ်နတ်ဘုရား မျှော်နန်းဆောင်ထဲတွင်…

ကျန်းလုံယွမ်နှင့် ယဲ့ချန်းခန်က စားပွဲတစ်လုံးကို အလယ်တွင်ချထားပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်နေကြသည်။

ယဲ့ချန်းခန်က အဖန်ရည် ကျိုချက်နေပြီး ခရမ်းရောင် သစ်ရွက်များက ဆူပွက်နေသော ဝိညာဉ်နွေဦးရေစင်ထဲတွင် နစ်မြုပ်နေသည်။ ဆန်းကြယ်သော မွှေးရနံ့ကလည်း သင်းပျံ့နေသည်။

အံ့ဖွယ်မိုးကောင်းကင် ဂိုဏ်းချုပ် မိုးကြိုးအရှိန်အဝါများ လှုပ်ခတ်နေသည်

“ အရွက်တွေက ဉာဏ်အလင်းပွင့် သစ်ပင်ပေါ်မှာ နှစ်တစ်သောင်း တန်ဖိုး ရှိတယ်။ ဒါက ထူးခြားအံ့ဖွယ် ပစ္စည်းပဲ။ ဒီလို အဖန်ရည်က ကောင်းကင်ဘုံမှာပဲ ရှိသင့်တဲ့အရာပဲ”

မင်းက ဒီသစ်ရွက်လေးတွေကြောင့် အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားလာတာလား

မင်းရဲ့ တပည့်ယူလာတဲ့ ဉာဏ်အလင်းပွင့် သစ်ရွက်တွေ အားလုံးကို ကြည့်ပြီးတော့ စိတ်ဓာတ်ကျတာမျိုး မဖြစ်ဘူးလား

ဒီကောင်လေးက ကောင်းကင်တာအိုကျမ်းကို ကျင့်နေပြီး တစ်နေ့လုံး အရှိန်အဝါက လှုပ်ခတ်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခံစားချက်ကြောင့် စိတ်မလှုပ်ရှားတဲ့ သန့်စင်မြင့်မြတ်တဲ့ ဝိဇ္ဇာတစ်ကောင်ရဲ့ အပြုအမူတွေကိုတော့ သည်းမခံနိုင်တော့ဘူးပဲ

ယဲ့ချန်းခန်က နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့ထားကာ ပြောလိုက်သည်

“ မင်းက ငါနဲ့အတူ အဖနရည်သောက်ဖို့အတွက် တကူးတကလာခဲ့တာလား”

အံ့ဖွယ်မိုးကောင်းကင် ဂိုဏ်းချုပ်က တည်ငြိမ်စွာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်

“ အစ်ကိုကြာပြာက မြောက်ပင်လယ်ဆီ တပည့်တွေအများကြီး ခေါ်လာခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း မကြာခင် ထွက်သွားတော့မှာ။ အဲဒါကြောင့် ဒီကိုလာပြီးတော့ နှုတ်ဆက်တာ”