bay psikolog ve bayan şizofren

GİRİŞ

Yağmurda öylece ilerliyordum. şiddetle yağan yağmur bütün bedenimi islatiyordu fakat ben buna aldirmiyordum.öylece yürüdüm.

Sonra hayatimdaki keskeler aklıma geldi. Keşke bu kadar guvenmeseydim.....keşke bu kadar inanmasaydim. ve keşke onu delice sevmeseydim...... sıradan bir insani sevmek neden bu kadar kalbimi acitiyordu. HAYIR. o sıradan değildi...... olamazdı. o daima onu gördüğümde midemde kelebeklerin kanatlarını teker teker kiran acimasizin tekiydi. ve ben bu adamı deliler gibi seviyordum.

peki o , onu bu denli sevdiğimi bile bile bunu bana nasıl yapabilmisti??? ahhhh......neden diye bağırmak istiyorum. Ve bağırıyorum da.....nedeeeeeennnnnn????

Sesim ıssız sokakta yankılanırken onun beni duymaması canımı bir kez daha acitti. bana söz vermişti. beni uzmeyecekti. beni yalniz birakmayacakti.
beni asla ALDATMAYACAKTİ. ama ne oldu???neden sozlerinden teker teker caydı???benim ne suçum var??ahh tabi ki benim suçum onu deliler gibi sevmekti. ve onunda beni boyle sevdiğini sanmamdi.

Ama kusura bakma Eylül...o , ona gore bir suçtu ve sen asla kendini suçlu olarak gormemelisin. daima dik durmalisin ve daha fazla uzulmemelisin. sana su kadar bile değer vermeyen bir insan için sen su an dünyaları yikamazssin. bunu kendine yapamazsın. kendine söz vermiştin hatirlasana???eğer eskisi gibi olmak istemiyorsan kendini duzeltecektin. o hastaneden kurtulmak istiyorsan bunu yapacaksın Eylül....

ama ben hayata berkle yeniden tutunmuştum. simdi nasıl hayatıma kaldığım yerden devam edicem???

içimdeki ses bir an duraksadi. biramdan bir yudum aldım ve bağırdım.....soyleseneeee simdi ben hayatıma kaldığım yerden nasıl devam edicemmm??????

sonunda o ses konuşmayı akil edebilmişti
Eylül. .... etrafında seni seven bu kadar insan varken basarabilirsin...bunu yapabilirsin..... eğer basaramazsan o bembeyaz hastane odasında tek başına yine yalniz kalacaksin..... lütfen.... sana inanıyorum......

ama bana bi tek sen inanıyorsun......bütün insanlar o odaya tekrar donmemi istedi ve ben berk sayesinde burada kaldım. ama simdi o yok ve ben yapayalnizim.....

ağlamaya başlamıştım.bos sokakta tekrar bağırdım....YAPAYALNIZIMMMMMMM......

Yine ben..... Bu yeni kitabım.... Biliyorum cok ama cok amatörüm. Ama herkes doğarken bu kadar becerikli yazmıyor. TAMAM. Belki bu doğuştan gelen bir özellik de olabilir ve bu özellik de diğer özellikler gibi bende yok. Ama çalışacağım ve güzel şeyler yazmayı deneyeceğim. Lütfen yazdıklarıma ön yargılı davranmayın. Sevmediyseniz veya beğenmediyseniz bunu bana bildirin hikayeyi silerim. Hadi başlayalım bu serüvene...