7. BÖLÜM

25 0 0
                                    

Uyandığımda yanımda çağlar yoktu. Bana yalan söylemişti. Beni yalnız birakmayacakti ama su an yanımda yoktu. Sedyede doğruldum. Etrafa baktım. Gece olmuştu. Dizilerimi kendime çektim ve çenemi dizlerime yerleştirdim. "YAPAYALNIZIM......YAPAYALNIZIM..... YAPAYALNIZIM....." Diye tekrar ediyordum. Birden içeriye berk girdi.

" Eylül aşkım nasılsın??" sesi endişeli çıkmıştı. Ve bana sarılmıştı. Ama ben sarılmasına karşılık vermiyordum.

"Aşkım çok üzgünüm gerçekten.... Senden çok özür diliyorum.....seni bir daha üzmeyeceğim.... Ve bütün verdiğim sözlerimi tutacağım."

Ona hala sarılmıyordum. Ancak ona cevap verebilecek kadar konuşabilmiştim.

"Bütün sözlerini mi???"

Bu sorumun ardından gözümden bir damla yaş akmıştı. Onun da ağladığını fark etmiştim. Hatta sarıldığından beri ağlıyordu. Artık omzum ıslanmıştı.

"Evet bitanem.....bütün sözlerimi.... Tutamadığım bütün sözlerimi tutacağım..... Çünkü seni çok seviyorum aşkım..... Hem de çok....."

Bu cevabının arkasından ona sarılmakla sarılmamak arasında bir tereddüt yaşadım ve ona bir anda sımsıkı sarıldım.

"Bir daha beni bırakma olur mu aptal.... "

İkimiz de bu sözüme gülmüştük....

Ahh ona ayrı bir zaafım vardı ve ona kızmama engel oluyordu bu zaaf. Onu çok seviyordum ve çağlar onun beni sevmediğini , sadece bir flört olarak gördüğünü söyleyerek bana bir kez daha yalan söylemişti.

Çağlar......SENDEN BİR KEZ DAHA NEFRET EDİYORUM!!!!

bay psikolog ve bayan şizofrenHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin