Bir anda Chana sarıldım ve oda bana sarıldı. İkimiz de bir birimizden ayrılmamıştık.
Bu sefer ayrılan ben oldum. Chan'ın göz yaşlarını siliyordum. Chan'ın gözü hala yaramda idi.
"Hadi odana çık sen dinlen biraz çok yoruldun." Dememle Chan gözlerini yaramdan çekip gözlerime yönlendirmişti.
Bu sefer cevap vermesine izin vermeddn hızlıca ayağa kalktım. Karşımda duran bedene elimi uzattım.
Tatlı bir gülümseme sundu bana ve elimi tuttu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Chan'ının odasına çıktık ona bir kaç parça kendi kıyaflerimden verdim. Onu üstünü giyinmesi için yanlız bıraktım.
Bir süre ne olup bittiğini kafamda düzenlemek için dışarı çıktım.Aklıma Chan'ın çadırı geldi. Nereye kurduğunu biliyordum zaten benim evime de yakındı. Çadırını içindeki eşyaları topladım ve geri eve döndüm. Eşyaları kapının yanındaki dolaba yerleştiriyordum. Dikkatimi Chan'ın telefonu çekmişti. Ekranını açmamla ikimizin çocukluk fotoğrafını görmem bir oldu. Hem mutluluk hem şaşkınlık hem de üzüntü hepsi bir arada olan duygulardı.
Telefondaki fotoğrafı babam çekmişti. O gün piknikteydik o günün sayesinde Bir kedim bile olmuştu.
-18 yıl öncesi-
"Bin! Bak ne buldum burada çok yumuşak"
"Chris! Bu çok tatlı, acaba annem gile söylesek sahiplenebilirmiyiz?"
"Bilmem soralım"
O gün ailem o kediyi sahiplenmemize izin vermişlerdi. Bizim oyun arkadaşımız olmuştu sarı tüyleri ,güzel gözleri ile evimizin neşe kaynağı idi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İsmini Chan ile koymuştuk. "Haylaz " Bizim tatlı kedimizdi. Sahiplenmemizden 1 sene sonra ölmüştü... Ama hala hatırlarım çok yaramaz bir kediydi Chan'ın kucağında uyumayı çok severdi.
-şimdiki zaman-
Telefonu da Chan'ın odasına götürme kararı aldım. Kapısını yavaşça tıkladım hiç bir cevap alamayınca odaya girme kararı aldım. Kapıyı yavaşça açtım. Yatakta uyuyan Chan'ı fark ettim. Verdiğim kıyafetleri giymişti. Arkası dönük , ayaklarını karnına çekmiş bir şekilde uyuyordu rahatsız etmek istemedim.
Ama içimdeki seside bastıramıyordum. Burada kalıp onu izlemek istiyordum. Çocukken birlikte yatardık. Sürekli bana sarılırdı.
Acaba kokusu değiştimi , saçlarındaki yumuşaklık hala var mıydı, uyurken hala sayıklıyor muydu , korkunca elleri titriyormuydu...
Daha binlerce soru ikimiz de değişmiştik. Çocukken onu kimse ile paylaşamazdım. Mahalledeki kızların göz bebeği idi Chan. Herkes ona ilgi duyardı. Herkes onunla oyun oynarken eş olmak isterdi ama o sadece benimle olurdu. Buda beni çok mutlu ederdi.
Telefonu yatağın yanındaki komidine bıraktım tam çıkacağım sırada Chan'ın sayıklamalarını duydum.
"Anne onu buldum" kısık sesi ile sürekli sayıklıyordu. Boynu saçları ter içinde kalmıştı. Chan'ı uyandırma kararı aldım hem akşam olmuştu hem de fazlaca terlemişti.
"Chris kalk hadi"
Chris demeyeli uzunca bir zaman olmuştu. Chan gözlerini yavaş yavaş açmaya başlamıştı. Bir süre sonra yattığı yerden doğruldu.
"Günaydın, hadi sen duşa gir bende yemek hazırlayım açıkmıssındırChris"
Günaydın, sen benim duştan çıkmamı beklesende birlikte hazırlasak olurmu?"
"Tabi ki sen nasıl istersen Chris"
Chris demem ile Chan'ın gözleri kocaman oldu. Sonrasında ayağa kalktı ve elleri saçlarıma gitti. Kalbim bedenimi terk edecekti adeta. Ardından Chan kalktı ve duşa doğru ilerledi. Ben ise olduğum yerde dona kalmıştım.
Bir kaç dakika sonra kendime geldim. Hızlıca odama gittim ve Chan için kıyafet hazırladım. Tabi benim kiyafetlerim Chana kısa da olsa yapacak bir şey yoktu şimdilik böyleydi. Kıyafetleri kapının önüne koydum ve hızlıca aşağıya indim.
-------------------------------------------------
Selamlar nasılsınız? Umarım iyisinizdir.
Kendinize çokk iyi bakın
Sizi seviyorum görüşmek üzere ♡❥❣❤💛💚💙💜🖤🖤💜💙💚💛❤❣️💕💞💓💗💖💘💝♥
