One day... CHANGCHAN

011

Gitsende kalsanda bu kalp seni unutmaz miniğim

"Chan ve Changbin tamamen farklı insanlardı... "

Gece ve Gündüz gibi...

Changbin  geceydi...
Sessiz olan ama içinde bir sürü haykırışları bulunan...
Herşeyi kendi içinde yaşamayı seven...
Duygularını çok belli edemeyen...
Kaybetme korkusu yaşayan...
Çabuk bağlanan... Bir o kadarda güven problemi olan...
Sevilecek bir ailesi bile olmadan büyüğen... Kendini minik bir çocuğa adamış ardından o çocuktan ayrılıp yıllar sonra tekrar o miniği bulan bir çocuktu....

Chan ise güneşti...
Her yerde parlayan...
Herkesin yanında olmak istediği...
Hayatını hep düzenli göstermeye çalışan...
Sürekli gülen fakat o gülüşlerde göz yaşı saklayan...
Hem çocuk hemde sert olan birisiydi...
Kendini daha küçücükken iki çift göze bağlamış ve o gözleri yıllar sonra bulan biriydi..

     ☀️🌕

Sabah olmuştu. Tam ayağa kalkacağım sırada Changbin kollarını belime sarmıştı.

Geri yattım ve Changbin'e doğru dönmüştüm...

"Günaydın sevgilim"
Changbin uykulu sesiyle seslenmişti.
Ve sarıldığı belimi dahada çok sarmıştı..

"Günaydın bebeğim."

Changbin gözlerini açmış ve hemen benden uzaklaşmıştı. Bi an neden uzaklaştı diye şaşırdım.

"Ne oldu? "

"Chan kolunu acıttım mı? Özür dilerim krem sürelim mi? "

"Miniğim gayet iyiyim telaşlanma hiç bir şey olmadı."

"Emin misin? "

"Evet ama koca bebeğine bakmazsan açlıktan ölecek. "

Chan dudaklarını büzmüş ve Changbin'in elini tutmuştu.

"Ne ister koca bebeğim."

"Seni derdim ama neyse hmm omlet? "

Changbin chan'ın ilk dediğine gülmüş ardından ise Chanı kafası ile onaylamıştı.

Changbin yataktan kalkmış elini yüzünü yıkamış kıyafetlerini değiştirmişti.

"Changbin kıyafetlerim? "

"Ahh unuttum geliyorum."

Changbin kendi kombinine uygun Chana kombin yaptı..