One day... CHANGCHAN

007

Arabaya bildiklerinden beri changbin radyo ile oynuyordu. Tek amacı Chan'ın yaptığı şarkıyı dinlemekti.

En sonunda changbin amacına ulaştı.

I don't want to accept ıt...

Bu şarkı Chan için fazla anlamlıydı ilk şarkısıydı tam boşluktayken yazmıştı.
Changbin'e ihtiyacı olduğu zaman'da...

Changbin hedefine ulaşmış olmanın verdiği rahatlama hissi ile arkadına yaslanmış gözlerini kapatmış şarkıyı mırıldanıyordu.

"Güzelim geldik... "

Chan'ın sesi ile gözlerini açmıştı changbin...

"Ciddimisin? "

"Yok şaka yapıyorum. Ee gelecek misin? "

"Sorumu? "

Changbin koşar adımlarla lunaparka doğru ilerliyordu. Chan ise aynı şekilde sırıta sırıta changbin'i takip ediyordu...

Chan'ın hesaba almadığı tek bir konu vardı dışarıda ki insanlar...
Evet şuan internetten ikisi de uzaktı fakat insanlardan değillerdi...

Herkes gözlerini Chan ve Changbin'e çevirmişti. Kimileri fotoğraf kimileri fısıltılı konuşuyordu...

Changbin yavaşlamıştı. Chan şuan tamda changbin'in yanındaydı...

"Gidelim mi? "

"Changbin lütfen onları görmezden gel o kadar plan yaptım..."

Chan sözlerini tamamladıktan sonra changbin'in elini tuttu...

Changbin endişeliydi Chan'ın alacağı eleştirilerden korkuyordu.

Çarpışan arabalar, korku tünelleri, salıncaklar, gondollar ve dönme dolap...

İkiside dönme dolapları severlerdi.
Chan aniden karşısında duran sevgilisinin dudaklarına minik bir buse kondurdu....

"Prensim burdan nereye gitmek istersiniz? "

"Bu işleri size bıraktım bayım."

"O zaman önce yemek yeriz sonradaa eve gideriz. "

"Sen nasıl istersen"

Chan yüzündeki sırıtmayı durduramıyordu...

Sonunda dönme dolaptan da inmişler dı...

Arabanın yanına vardıklarında Chan, changbin'in kapısını açık göz kırpmıştı...

"Teşekkürler sevgilimm. "

"Her zaman. "

Chan kendi yerinede geçmişti. Her zaman ki gibi changbin radyo ile uğraşıyordu.

Chan arabayı güzel sade bir restauranta sürdü...

Bu restaurant arkadaşının olduğu için hiç bir sorun olmayacaktı... Yani böyle inanıyordu.