One day... CHANGCHAN

008

Herşey için teşekkür ederim sevgilim

Changbin'in gözlerinden minik damlalar akıyordu...

Chan çok düşünceli birisiydi. Özellikle de Changbin'e karşı o onun ilk tek ve son aşkıydı.

Chan'ın bugüne kadar daha hiç sevgilisi olmamıştı.
O hep Changbin'i bekliyordu. Ya changbin ya hiçti.

Her sabah her gece Changbin'in fotoğraflarına bakardı.

İnternet üzerinden bir kaç kez aratmıştı fakat changbin'in internet hesapları yoktu...

....

"Daha iyisin demi bitanem?. "

"Ben seninleyken hep iyiyim... "

Changbin, chan'a ilk başta sarılmıştı... Ardından ayak parmaklarının uçuna kalkarak boyunu eşitlemişti. Ve chan'ın dudakların minik bir öpücük sunmuştu....

"Herşey için teşekkür ederim sevgilim"

"Teşekkür etmene gerek yok bitanem yeter ki yanım da ol... "

"Hadi gel bakalım beğenecek misin içini"

Changbin sevgilisinin minik ellerinden tutup koşmuştu... Aşk, sevgi, üzüntü, mutluluk, hüzün hepsi aynı kişide bir anda buluşa bilecek duygulardır.
Her seven üzülür müydü?
Herkes aşık olabilir miydi?
Herkes mutlu olabilir miydi?

Bana göre hayır... Seven üzülür. Herkes aşık olamaz. Ve herkes mutlu olamaz.

....

Changbin ve Chan yemek yediler, bulutları izlediler, yürüyüş yaptılar...

"Changbin seni hayatımın sonuna kadar seveceğim! "

Chan tüm dağlara haykırmıştı aşkını...

"Seni hep seveceğim Chan! "

Changbin de aynı şekilde tüm dağlarda yankılanmış bir şekilde bağırmıştı...

Aşklarını herkesin bilmesini istiyordu Chan... Changbin ise korkuyordu eskisi gibi linç yemekten nefret mesajlarından kendine gelmesinden değil Chan'a gelmesinden korkuyordu...

Aşkını korumaya çalışıyordu...

"Beni asla bırakma Changbin'im!! "

"Seni asla bırakmayacağım Chan'ım!! "

Chan olduğu kayalıktan atlayıp changbin'e koştu ve kucağına aldı....