"Ya birden gülmeye başlarsa, o zaman ne yaparım?" Bu fikir beni öfkelendirdi. Konuşmamın sonuna doğru gerçekten heyecanlanmıştım ve şimdi kibrim bir şekilde yara almıştı. Sessizlik sürüyordu. Onu adeta dürttüm.
"Neden sen" diye başladı ve durdu. Fakat anlıyordum, sesinde farklı bir şeyin, önceki gibi sert, haşin ve inatçı olmayan, yumuşak ve mahçup bir şeyin titreyişi vardı. Öyle mahçuptu ki aniden utandım, kendimi suçlu hissettim.
"Sevecen bir merakla, "Ne?" diye sordum.
"Neden sen..."
"Ne?"
"Neden sen... Sanki kitap gibi konuşuyorsun."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kitap Alıntıları
NonfiksiÖldüğüm vakit, sevdiğim bir kitabın sayfalarını çeviremeyeceğim aklıma gelir. Beyhude yere, günün birinde onu okuyup bitirmeyi umacağımı düşünürüm. Işık anlık parıltılar düşürdüğünde, sırrına erişilemez bir suyun derinliklerinde görür gibi olduğum d...
