Zawgyi code
"ကေလး…ကေလးေလး"
"ရွန္….."
ခ်စ္စရာေကာင္းစြာထြက္ေပၚလာတဲ့မပီကလာပီကလာႏွင့္ထူးသံေလးက မင္းဧကရာဇ္ကိုႃပံုးတဲ့အဆင့္ကိုေက်ာ္ေစကာရယ္မိသြားတဲ့အထိပင္။
"ဟားးးးဟားးး ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာကေလးရယ္…အခုအိပ္ရာထေတာ့ေနာ္ ေန့လယ္စာစားဖို႔ ျပင္ခိုင္းထားၿပီးၿပီ"
"ေန့…လယ္…စာ…အဲ့ဒါက ျဖဴမခ်က္ေပးရေသးဘူး…ဘယ္ကေရာက္လာတာလဲ"
ေမးခြန္းကခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းတယ္။
သူဟာ အိမ္ရွင္မမို႔
သူမခ်က္ရင္ ဘယ္သူခ်က္လဲဆိုတဲ့အသံမ်ိဳးနဲ႔ကိုေမးတာ။
အိမ္မႈကိစၥေဝယ်ာဝစၥလိုအပ္ခ်က္ေတြအတြက္မိန္းမယူမဲ့ေယာက္်ားအတန္းအစားမွာကၽြန္ေတာ္မပါသလို ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာ ဝန္ထမ္းအျပၫ့္ရိွႏွင့္တာကိုသူ(မ)ေမ့ေလ်ာ့ေနေလသလားဟုထင္မိတယ္။
"ကေလးရယ္…အဲ့ဒါက မီးဖိုေခ်ာင္ကထမင္းခ်က္ကခ်က္မွာေပါ့ ကေလးလုပ္ရတာမွမဟုတ္တာ"
"ဟင္"
"ဘာလို႔လဲကေလး"
ငုတ္တုတ္ထထိုင္ကာမင္းဧကရာဇ္အားျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ေလးၾကၫ့္ေနတာေၾကာင့္ မင္းဧကရာဇ္အသည္းေတြႂကြေရခ်ည္ရဲ့။
"ဘာမျွဖစ္ပါဘူး…ဦးက ျဖဴ႔ကို အိမ္မႈကိစၥလုပ္ေစခ်င္မယ္ထင္ခဲ့တာ"
"ကိုယ္မိန္းမယူခဲ့တာမဟုတ္ဘူး ဘုရင္မေလးကိုအိမ္မွာေခၚထားတာ…"
"ဦးကလဲ"
ရွက္တတ္တဲ့အရြယ္ကိုခ်စ္စကားမ်ာတဖဲြ႔တႏဲြ႔ဆိုေလေတာ့ လက္ေမာင္းေပၚသို႔ ေခါင္းေလးမီလာရင္းခၽဲြျပတတ္၏။
မင္းဧကရာဇ္ရဲ့ဘဝကႏြားအိုျမက္ႏုႀကိဳက္ဆိုတဲ့အတိုင္းျဖစ္ေလၿပီ။
ဒီျမက္ပင္ႏုႏုကေလးေတြကမင္းဧကရာဇ္ရဲ့ ဘဝတစ္ခုလံုးကို အပိုင္ခ်ည္မွာကိုမင္းဧကရာဇ္သိေပမဲ့ မလြန္ဆန္ႏိုင္ေပ…။
"ဆရာ…ဆရာ…ေန့လယ္စာစားလို႔ရပါၿပီ"
"ေအး…မင္းတို႔ေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးဝန္ထမ္းေတြေနရာလဲထားလိုက္"
