Part 12

447 11 0
                                    

Zawgyi code

"ကဲ…ကလေးလေး ကိုယ် အလုပ်သွားလိုက်ဦးမယ်"

"ဒီနေ့ မသွားလို့မရဘူးလားဟင်"

"ကဲ…ကေလးေလး ကိုယ္ အလုပ္သြားလိုက္ဦးမယ္"

"ဒီေန့ မသြားလို႔မရဘူးလားဟင္"

"မရဘူး ကိုယ့္ကေလးရယ္…လိမၼာပါတယ္"

"ဟုတ္"

ဒီေန့ဟာဒီဇင္ဘာလ ၃၁ရက္ေန့ျဖဴ႔ရဲ့ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ျပၫ့္ေမြးေန့ျဖစ္သလိုႏွစ္ကူးေန့ပါ…။

ျဖဴ႔ေမြးေန့ကိုဦးကေမ့ရက္တာမို႔ဝမ္းနည္းမိတယ္။

"ေဒၚၿမိဳင္ ဒီေန့ဘာေန့လဲ"

"ဒီေန့ကလား…သံုးဆယ့္တစ္ရက္ေန့ပါ ဆရာကေတာ္"

"ဪ…အင္း…ဟုတ္သားဘဲ"

ျဖဴမသိသလိုဟန္ႏွင့္ေခါင္းညိတ္ကာႃပံုးရင္းမနက္စာစားပဲြမွာထိုင္လိုက္၏။

"ေကာ္ဖီခါးခါးေလးေဖ်ာ္ေပးပါ"

"ဟုတ္ကဲ့ ဆရာကေတာ္"

မ်ားမၾကာမီအခ်ိန္တြင္ျဖဴ႔ေရ႔ွသို႔ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေရာက္လာ၏။

*ဦးမအားလို႔ျဖစ္မွာပါ*

စိတ္ထဲမွာျဖၫ့္ေတြးေနေပမဲ့စိတ္မေကာင္းေခ်…။

ေကာ္ဖီေမာ့ရင္း မ်က္ရည္ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်မိ၏။

*ဦးဆီကိုဖုန္းဆက္ရမယ္*

ျဖဴဖုန္းေခၚေနေပမဲ့ဦးကဖုန္းမကိုင္ေခ်။

*လြမ္းတယ္ဦး*

တကယ္လြမ္းပါတယ္။ဦးထြက္သြားတာသိပ္မၾကာေသးေပမဲ့လြမ္းတယ္။

"အစ္မ…အစ္မ"

"ဟုတ္ကဲ့ဆရာကေတာ္ ေျပာပါရွင့္"

"ဒရိုက္ဘာရိွလားဟင္…ျဖဴ ဦးဆီသြားမလို႔"

"လူမရိွဘူး ဆရာကေတာ္ မနက္တည္း​က အကုန္လံုးကိုဆရာေခၚသြားတယ္"

"ဪ…"

ျဖဴအိပ္ခန္းထဲဝင္ၿပီးလွဲအိပ္ေနလိုက္မိတယ္။ဒီအတိုင္းအခ်ိန္ေတြ တေရြ့ေရြ့ကုန္ၿပီး ဦးအိမ္ျပန္လာမဲ့အခ်ိန္ေရာက္သြားရင္ အေကာင္းဆံုးေပါ့…။

AccidentWhere stories live. Discover now