Zawgyi code
"ကဲ…ကလေးလေး ကိုယ် အလုပ်သွားလိုက်ဦးမယ်"
"ဒီနေ့ မသွားလို့မရဘူးလားဟင်"
"ကဲ…ကေလးေလး ကိုယ္ အလုပ္သြားလိုက္ဦးမယ္"
"ဒီေန့ မသြားလို႔မရဘူးလားဟင္"
"မရဘူး ကိုယ့္ကေလးရယ္…လိမၼာပါတယ္"
"ဟုတ္"
ဒီေန့ဟာဒီဇင္ဘာလ ၃၁ရက္ေန့ျဖဴ႔ရဲ့ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ျပၫ့္ေမြးေန့ျဖစ္သလိုႏွစ္ကူးေန့ပါ…။
ျဖဴ႔ေမြးေန့ကိုဦးကေမ့ရက္တာမို႔ဝမ္းနည္းမိတယ္။
"ေဒၚၿမိဳင္ ဒီေန့ဘာေန့လဲ"
"ဒီေန့ကလား…သံုးဆယ့္တစ္ရက္ေန့ပါ ဆရာကေတာ္"
"ဪ…အင္း…ဟုတ္သားဘဲ"
ျဖဴမသိသလိုဟန္ႏွင့္ေခါင္းညိတ္ကာႃပံုးရင္းမနက္စာစားပဲြမွာထိုင္လိုက္၏။
"ေကာ္ဖီခါးခါးေလးေဖ်ာ္ေပးပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ ဆရာကေတာ္"
မ်ားမၾကာမီအခ်ိန္တြင္ျဖဴ႔ေရ႔ွသို႔ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေရာက္လာ၏။
*ဦးမအားလို႔ျဖစ္မွာပါ*
စိတ္ထဲမွာျဖၫ့္ေတြးေနေပမဲ့စိတ္မေကာင္းေခ်…။
ေကာ္ဖီေမာ့ရင္း မ်က္ရည္ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်မိ၏။
*ဦးဆီကိုဖုန္းဆက္ရမယ္*
ျဖဴဖုန္းေခၚေနေပမဲ့ဦးကဖုန္းမကိုင္ေခ်။
*လြမ္းတယ္ဦး*
တကယ္လြမ္းပါတယ္။ဦးထြက္သြားတာသိပ္မၾကာေသးေပမဲ့လြမ္းတယ္။
"အစ္မ…အစ္မ"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာကေတာ္ ေျပာပါရွင့္"
"ဒရိုက္ဘာရိွလားဟင္…ျဖဴ ဦးဆီသြားမလို႔"
"လူမရိွဘူး ဆရာကေတာ္ မနက္တည္းက အကုန္လံုးကိုဆရာေခၚသြားတယ္"
"ဪ…"
ျဖဴအိပ္ခန္းထဲဝင္ၿပီးလွဲအိပ္ေနလိုက္မိတယ္။ဒီအတိုင္းအခ်ိန္ေတြ တေရြ့ေရြ့ကုန္ၿပီး ဦးအိမ္ျပန္လာမဲ့အခ်ိန္ေရာက္သြားရင္ အေကာင္းဆံုးေပါ့…။
