Zawgyi code
"ေပ်ာ္လိုက္တာကေလးငယ္ရယ္...ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့ကေလးငယ္က ကိုယ့္ကိုခ်စ္ေနၿပီဘဲ"
သူ...ကၽြန္မကိုဖက္တယ္...။
ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မရဲ့ လက္ဖမိုးကိုတယုတယနမ္းတယ္။
ကၽြန္မ အေစာႀကီးတည္းက လက္ခံလိုက္ရင္ သူေရာ
ကၽြန္မေရာ စိတ္ခ်မ္းသာရမွာဘဲလို႔ေတြးရင္း ေနာက္က်မွလက္ခံမိခဲ့တဲ့ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ အျပစ္တင္မိေသးတယ္။
"ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုေခၚခ်င္လဲ...ဦးလားလူႀကီးလား"
"ဦး"
အသည္းကိုႁခြေမဲ့ဒီနာမ္စားကိုၾကားရေလေတာ့အႃပံုးေတြကဖံုးမႏိုင္ဖိမႏိုင္ျဖစ္ကုန္ၿပီး ရင္ခုန္သံလဲျမန္လာ၏။
"ဟုတ္ပါၿပီ...ကိုယ္ ေနာက္ေန့က်ရင္ ကေလးအတြက္
ေဆးေရာင္ျခယ္တဲ့ ပစၥည္းေလးေတြဝယ္လာေပးမယ္ေနာ္"
"ဟုတ္...အခု အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္ ဆက္မလိုက္နဲ႔ေတာ့"
"ဘုရင္မေလးသေဘာပါဗ်ာ"
ဦးကကၽြန္မကိုရႊတ္ေနာက္ေနာက္ေျပာကာျပန္သြားတယ္။
သူ႔ကားေလးျမင္ကြင္းကေနေပ်ာက္သြားကို လမ္းမေပၚမွာဘဲ အေတာ္ၾကာေအာင္ေငးမိေနေသးတယ္
"ကဲ...ဒီေန့ငါ့သမီးေလးႃပံုးလို႔ရႊင္လို႔ပါလား"
"ဟုတ္"
စကားမ်ားမ်ားမေျပာဘဲ အခန္းထဲကိုဝင္လာခဲ့တယ္။ခ်စ္သူရည္းစား ထားခါစမို႔လားေတာ့မသိေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ရက္သက္တစ္ပတ္ေက်ာ္လာေတာ့ကၽြန္မကိုသူနမ္းတယ္။ ပံုမွန္ထပ္ပိုတဲ့အေျခအေနေပါ့...။
"ငယ္...ဒါက ငယ့္အတြက္လက္ေဆာင္..."
သူက ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာရေလမလားမသိ...၊လက္ေဆာင္ေရာ အခ်စ္ပါ ေပးတတ္တယ္။
ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့အေျခအေနကိုသိသူမရိွေပ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုရင္ ပန္းခ်ီသင္တန္းက ျပန္တဲ့လမ္းဟာ လူျပက္တယ္ေလ။
ဒီလက္ေဆာင္ေတြအေၾကာင္း ကၽြန္မမိဘေတြမသိဘူး...။ ကၽြန္မလဲမေျပာျပခ်င္ေတာ့ဘူး... ဒါေၾကာင့္ လူႀကီးနဲ႔ဘဲ ဒီလိုဘဲ ေပ်ာ္ေနမိတယ္။
