♡ស្អប់ជំពប់លើ♡ [Complete✅]

ភាគទី22: ឃ្លាតឆ្ងាយបង

 

ព្រឹកថ្ងៃថ្មីក៏ចូលមកដល់ថេហ្យុងបានបើកភ្នែកឡើងឃើញខ្លួនឯងនៅក្នុងបន្ទប់តើអ្នកណាជាអ្នកនាំគេមក
ថេហ្យុងក៏ប្រញាប់រាវរកទូរស័ព្ទមើលម៉ោងឃើញថាម៉ោង9ទៅហើយ គេព្យាយាមគិតថាម្សិលមិញមានរឿងអីអ្នកណានាំមកតែគិតមិនឃើញ បើគិតហើយមិនឃើញដដែលខ្ជិលគិត

  ថេហ្យុងក៏ប្រញាប់ក្រោកទៅបន្ទប់ទាំងឈឺក្បាលចង់ផ្ទុះចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកដោយកំពុងតែលប់មុខតែ
ក៏មានទឹកពណ៍ក្រហមៗប្រឡាក់ពេញដៃ

"ហ្ហើយ...ឈាមទៀតហើយ..មិចក៏ភ្លេចខ្លួនផឹកស្រា"
ថេហ្យុងក៏ដៃស្ទាប់ច្រមុះឃើញថាមានឈាមហូតក់ៗគេបានភ្លេចពាក្យគ្រូពេទ្យផ្ដាំថាកុំអោយផឹកស្រារ

"តើគួរប្រាប់ appa និងលោកប៉ាទេ"រាងតូចមើលមុខខ្លួនឯងនៅលើកញ្ចក់គេមិនចង់បំពុលទុក្ខដល់អ្នកណាទេគិតរួចរាងតូចងើយក្បាលឡើងលើអោយឈាមចូលទៅវិញមួយសន្ទុះឈាមក៏លែងហូរបណ្ដោះអាសន្ន

បន្ទាប់ពីងូតទឹករួចរាងតូចក៏ចុះមកខាងក្រោមគេក៏ជ្រួសផ្លូវនិងអូលីវៀដូចគ្នា

"អូលីឯងគេងនៅទីនេះ?"ថេហ្យុងក៏សួរទៅកាន់នាង

"អឺ...យើងមិនដឹងថាទៅនៅទីនោះបានយ៉ាងមិចផង"
អូលីវៀ

"បងយុននាំឯងទៅទេដឹង?"ថេហ្យុងលើកចិញ្ចើមនិយាយ

"អឺ...ប្រហែលហើយតោះ"នាងនិយាយបណ្ដើរជើងក៏ចុះជណ្ដើរបណ្ដើរអូលីវៀត្រូវបានគេឃាត់អោយញាុំអាហារពេលព្រឹកតែនាងប្រកែកដោយសារតែខោ
អាវនុងស្អុយណាស់។ ញាុំបាយបណ្ដើរថេហ្យុងមើលមុខappaគេនិងលោប៉ាបូករួមទាំងម៉ាក់ធំរបស់គេមើលទៅពួកគាត់ស្រលាញ់គេខ្លាំងណាស់ប្រៀបដូចជាគេជារាជបុុត្រអញ្ចឹងគេពិតជាមិនចង់អោយពួកគាត់ដឹងរឿងជំងឺនិងយំហើយបារម្ភនោះទេ

#ភូមិគ្រិះចន (1សប្បាហ៍ក្រោយមក)

បើគិតតាមពេលដែលថេហ្យុងមកមើលថែលោកយាយគេនៅភូមិគ្រិះចនគឺ40ថ្ងៃទៅហើយពេលនេះលោកយាយចនក៏បានគ្រាន់បើគាត់អាចក្រោកអង្គុយនិងញាុំបានច្រើនសុខភាពផ្លូវចិត្តគាត់ក៏ល្អព្រោះបានកូនចៅនៅជិតនិងមើលថែដឹកដល់នេះជាបំណងម្ដាយគ្រប់រូបដែលពេលចាស់ទៅចង់អោយកូនចៅនៅក្បែរ