Back to Me

31.08.2022 ~ 02.28

    Bir süredir kendimi boşlukta hissediyordum. İşler de benim için ters gidiyordu. Çıkmazda gibiydim. Çok alakasız olayları kendime bağlayıp kendimden şüphe ediyor ve kendime karşı zaten az olan sevgimi iyice yitiriyordum.
    Bu gece tam da uyumaya hazırlanırken çalma listemi açtım. Bu gecenin şarkısı rastgele olsun düşüncesi vardı aklımda. Düğmeye bastım ve bir şarkı çalmaya başladı. "Hep Yaşın 19". Ne ironidir ki 19. yaşıma gireli de sadece birkaç gün olmuştu. Ufak bir tebessümle dinlemeye başladım. Şarkının yarısına gelene kadar aklımdaki tek düşünce; sevdiğin, aşık olduğun biri olmayınca şarkıların ne kadar anlamsız hissettirdiği ve sırf bu yüzden çok uzun süredir bu tarz mükemmel şarkıları dinlemeyi bıraktığımdı. Sonra bir anda "Ne güzel şeysin sen" diye fısıldadı MFÖ kulağıma ve o anda anladım. Manevi inançlarım pek sağlam değildir ama nedense bu bir işaretmiş gibi hissettirmişti. Hayatımda birinin olmasına gerek yok, birileri için dinlememe gerek yok tüm bu şaheserleri. Çünkü o şarkı benim için. Çünkü ben çok güzel bir şeyim. Bunu anladığımda bir ağırlık kalktı sanki göğsümden. Herkes gelip geçici. İnsanlar benim hayatımın sadece bir kısmında benimle olacaklar. Oysaki ben ölene kadar ister seveyim ister nefret edeyim bu bedende bu ruhla uyum içinde yaşamak zorundayım. Ve ben çok güzel bir şeyim...
    Hayatımız ne kadar zor olursa olsun, ne yaşamış olursak olalım önce kendimizi sevmek ve kendimize saygı duymak zorundayız. Çünkü eğer ki biz kendimize olan inancımızı yitirirsek kimse tutmaz elimizden. O dipsiz çukurda kulağımızda kulaklık, parmaklarımızın arasında son deminde yanan sigara, gözlerimizde akmaya dermanı kalmayan yaşlar ve dudaklarımızda o hepimizin bildiği minik tebessümle belki biri acımızı fark eder de elimizden tutar diye bekleriz. Kimseyi beklememeliyiz. Kendimizi sevmeli ve tırnaklarımızla kazıyarak çıkmamız gerekse bile o çukurdan kurtulmalıyız.
    Bütün iyi geceler bizim olsun...