NOT DEFTERİ

Bölüm 7 : İtiraf

Gece boyunca hiçbir şey yapmadım. Biraz daha lobide oturup kahve içtikten sonra odaya çıkıp valizimi toparladım. Yatağıma uzandığımda düşüncelerimi susturamadım. Nasıl? Ne yapıyor? Sahi eğleniyor mu? Evet onu merak ediyorum, hem de çok.

Yapma Ezgi. Çıkar aklından düşünme ve uyu.

* * *

Sabah herkes aynı saatte topladığında hiç vakit kaybetmeden servislere yerleşmiştik bile. Bulut herkesten önce gelip yanıma oturduğunda dün geceden üstüne sinen alkolün kokusunu yoğun bir şekilde alıyordum.

"Günaydın!" Tüm uykusuyla zor da olsa bana günaydın demeyi başarmıştı. Bense kafamı koltuğa düz bir şekilde yaslayıp çok geçmeden cevap verdim.

"Günaydın." Dedim. "Ne bu hal, uyuyamadın mı yoksa?" O da başını koltuğa yaslayıp, hafifçe başını bana çevirdi. Yüzüne bakmıyordum ama bunu bilerek yapmıyordum. Aşık oluyordum ve en çok da bundan korkuyordum.

"Bilmem, olabilir." Bulut cevabını verdiğinde, yüzü buruk bir ifadeyle kaplandı. "İyi misin sen? Endişeleniyorum." Evet bunu söylemeyi bende beklemiyordum. Ancak uzun süre sonra ilk defa bir insan için endişeleniyordum. "İyiyim, sen nasılsın yeni kız?" Hafifçe sırıttım. "Neden gülüyorsun?" Diye sorduğunda "Adımı öğrendikten sonra yeni kız demezsin diye düşünmüştüm." dedim. Bulut'ta her zamanki sıcak gülümsemesiyle "Gecen nasıl geçti? Sende pek uyumuşa benzemiyorsun." dedi.

"Ben senin gibi geceden kalma değilim, ayrıca da çok rahat uyudum." Yalan söylüyorum, gece boyu seni düşündüm Bulut.

"Yalan söyleyince hep kızarır mı yanakların?" dediğinde tüm cesaretimi toplayıp gözlerinin içine baktım. "Peki tamam yakaladın beni. Teslim oluyorum!" diyerek şakaya vurdum çünkü biraz daha konuşursam hislerime yenik düşeceğim.

"Ne düşündün? Ne huzursuz etti seni?"

"Seni düşündüm. " evet bunu gerçekten söylemiştim. Başını yeniden bana çevirdiğinde dudaklarıma kaydı gözleri. "Devam et!" dedi "Anlat!" ve eliyle elimi kavradı. Sanki cesaretlenmem için yapmıştı, sanki huzursuzluk hissetmeden konuşayım diye tutmuştu elimi. Ve her ne için yaptıysa bu gerçekten işe yaramıştı.

"Neden bilmiyorum ama aklımdan çıkmıyorsun. Söylediğin en sıradan cümle bile gece başımı yastığa koyduğumda aklıma geliyor. İyi misin diye merak ediyorum seni. Kafanın içinde ne dönüyor bilmek istiyorum mesela. Sana karşı bir şey hissetmiyorum ama seni neden her gece düşünüyorum bilmiyorum."

"Belki de bir şeyler hissetmekten korkuyorsundur. Hiç düşüncelerine bu yönden baktın mı?"

"Ben kimseyi sevmek istemiyorum. Ben hep kaçtım aşktan ve şimdi beni düşünmeyen birine karşı bir şeyler hissetmek çok korkutucu geliyor."

"Belki de..." Dedi ve başımı elinden destek alarak omzuna yasladı. "Belki de ne?" başımı boyun boşluğuna gömdüm. "Bende sana karşı ne hissettiğimi bilmiyorumdur." Başımı kaldırmak, yüzüne bakmak istedim ama buna müsaade etmeden konuşmaya devam etti. "Şimdi biraz uyu. Söz veriyorum kafanda soru işaretleri bırakmayacağım. Döndüğümüzde kampüse konuşacağız." Gözlerim hafifçe kapanıyordu "Bulut!"

"Lütfen Ezgi. Bir kez olsun itiraz etme."

"İyi ki varsın diyecektim." bunu söylememle beraber Bulut'un afalladığını, hızlanan kalp atışlarından anlayabiliyordum. Sahi neden böyle bir şey söylediğimi bilmiyordum.

İnstagram: zs.sudee
Tiktok: zsudde
Twitter: zs_sudee

✈︎