Unicode
"မဟုတ်တော့ဘူး ဒီတိုင်းဆိုသေချာနေပြီ"
ရင်ခွင်ထဲမှာမလှုပ်မယှက်ငြိမ်နေတဲ့ကောင်မလေးကို ကြည့်ပြီးသူ့စိတ်သိပ်မချမ်းသာနိုင်တော့
"အပြင်မှာဘယ်သူရှိလဲ ဝင်လာခဲ့"
"Boss ကျွန်တော်ရှိပါတယ်"
"နေရောင် ဟိုကောင်ရော Rei ဘယ်မှာလဲ"
"ဟို အကျဥ်းခန်းထဲသွားထိုင်နေမယ် ထင်တယ် "
"ကျစ် ခေါ်ခဲ့ ခွေးကောင်ကို"
"ဟုတ်ကဲ့ Boss"
"တော်ပြီ အဲ့ခွေးကောင်ကိုအသာထား ဆရာဝန်ပဲခေါ်ခဲ့တော့ "
"Boss ဟို...ကျွန်တော်တို့ဝန်းထဲကို ဘယ်ဆရာဝန်မှ မလိုက်ဘူးလေ "
"အဲ့တော့ဘာလဲ ငါကထိုင်ကြည့်ရမှာလား ဒီမှာ ငါ့မင်းသမီးလေးက ကိုမာဝင်သွားပြီလားတောင်မသိတာ "
"ဟို... Rei ကလက်စပြင်းတယ်ဆိုပေမဲ့ Boss မှာလိုက်တဲ့အတွက် သူကိုမာဝင်အောင်တော့လုပ်လိုက်မယ် မထင်ပါဘူး"
"လက်စသာမပြင်းတာ ညရှစ်နာရီထိုးနေပြီ ခုထိသတိမရသေးဘူး သွား တွေ့တဲ့ဆရာဝန်သာခေါ်လာခဲ့ ကြိုက်တဲ့နည်းသုံး ဒီကိုပါလာရင်ရပြီ"
"အင်း....."
ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံလေးနဲ့ကြောင့် မာန်မင်းခ ရဲ့အမိန့်စကားတွေ ခေတ္တရပ်တန့်သွားသည်
"ဟင် သူသတိရလာပြီ
မင်းထွက်သွားတော့ ရပြီ "
မျက်စိကိုအတင်းကြိုးစားပြီးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကိုစိုးရိမ်တကြီးကြည့်နေတဲ့ အမျိုးသားတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ဟင် သူက
"ရှင် ရှင် ရှင်ဘယ်လိုလုပ်ပြီး...အာ့"
ဆတ်ခနဲ့ထထိုင်လိုက်တော့ ဇက်ပိုးကလာတဲ့ဆိုးဆိုးရွားရွား နာကျင်မှုတစ်ခု လူကလဲအနည်းငယ် ရီဝေနေသေးသည်
"အား နာလိုက်တာ "
"အရမ်းနာနေသေးတာလား "
"ဖယ် ရှင့်လက်"
သူ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို လာကိုင်တဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းရိုက်ချပြီး
YOU ARE READING
My Melody 🎵🎶
Romanceထွက်ပြေးတော့ရော................. ............ လွတ်မှာတဲ့လား ကလေးမလေးရယ်
