başlangıç tarihiniz ;
☆ ✗
Sessiz.
Ama bu, sanırım artık sinirlerime dokunma özelliğini yitirdi.
Çok uzun zamandır sessiz.
Henüz hayatla somut olarak bağlantımın kesilmediğini anlamak için kendimi uyarmaya çalışmaktan vazgeçtim. Tırnaklarımı avucuma batırıp durmak, alışkanlıktan başka bir halt değil. Uykumda sessizce ölüp araf yerine burada kalmış olabilirim. Ruhum bedenime bir prangayla bağlanmışsa çekip gidemiyordum işte öyle kolay. Belki de arafta kalmalıydım, bir köprünün ortasında bir yerde. Ben burada sadece düşüyordum. Metrelerce, kilometrelerce aşağı. Ve her üşüdüğümde beni sarıp sarmalamıyor güzel anılar, beni sadece haviyeye atıyorlar.
Dört duvara teselli olsun diye koyulmuş pencerenin önünden bir kuş geçti. Ondan beni buradan kurtarmasını istemek geldi içimden. Ama ne o mavi kuştu, ne de ben küçük bir kızdım.
Akıl sağlığım, uçuruma giden yokuştan biraz daha aşağı yuvarlandı.
Kapıma iki kez şiddetle vuruldu. Ardından aşağıdaki boşluktan yemek tepsim odanın içine doğru itildi. İnsanlardan dolaylı olarak aldığım tek etkileşim buydu. Her gün biraz daha ölen bendim ama yaşamaya devam edeyim diye bana yemek veriyorlardı.
Tek kişilik yatağımdan inmek için ağır hareketlerle kendimi ileri doğru ittim. Beyaz, uzun çoraplarım soğuk zeminle buluştuğunda irkildim. Yavaşça bana lütuf gibi sunulan tepsimin yanına yürüdüm ve yere çöktüm.
İki dilim kuru ekmek. Ve ondan da kuru yulaf lapası. Belli ki bugün şanslı günümde değildim. Son 150 gündür olduğu gibi.
Yavaş yavaş yemeye başladığımda sırtımı duvara yaslamıştım. Yediklerim mideme gitmiyormuş gibi hissedişime engel olamıyordum. Midem boştu, göğsüm bomboştu, konuşmayı bile hatırlayıp hatırlamadığımdan emin değildim.
Benim yatağımın karşısında boş bir yatak vardı. İlk başta oraya birinin gelebileceğinden umutluydum. Fakat zamanla azaldı. Kimse gelmeyecekti.
Yemeğimi bitirdim ve tepsiyi kendimden uzaklaştırdım. Bir cenazeden farksız vücudumu yerden kaldırdım. Yürüdüm, yürüdüm. Ve soğuk mezarıma yatıp bekledim.
☆ ✗
vincentpangogh, nehirdipity veya uranüs
olarak yazmadım.
lostchild yazdı.
umarım seversiniz,
sizi seviyorum
💌
