Book of Noah's Pudding

Bungou Stray Dogs

Konu: Oc × Dazai Osamu

Cinsiyet: Erkek

Bilgilendirme: Jack London bir yetenek sahibi olarak Yokohoma'da. Dazai ile karşılaşıp bu ilginç adam ilgisini çeker. Ama yeteneği ile takip etmektedir. Beyaz Diş...

Bakış Açısı: Dazai.

Yazar Notu: Çok ani gelişen bir kurgu oldu bu. Komik ama yani. Birde mangasını filan okumadım Jack London varsa karakter olarak şimdiden özür dilerim bilmiyordum.

Yazar Notu2: Sonu aceleye gelmiş gibi yarım oldu ama çok uzatmak istemedim. Bu Jack nasıl dedektif ajansına geldi gibi bir hikaye oldu daha da ilerletsem konu değişecekti. O yüzden yarım gibi gözüküyor.

°§°

Bir haftalık gözlemlerime dayanarak söyleyebilirim artık:

Bir köpek beni takip ediyor.

Her şey bir hafta önce yine bir köprüden atlayıp intihar denememin başarısızlıkla sonuçlandığı zaman başladı. Köprüden manzaraya bakarken zaten o köpeğin beyaz tüylerini fark etmiştim. Sonra zaten planım olan bir şekilde atladım ama Kunidika-kun bulmuştu beni çoktan.

Köpek ise bize bakıyordu dilini çıkartmış bir biçimde gülümseyerek. Kuyruğuda arkasında sallarken mutlu ya da ilgi çekici bir şey izlediği belliydi. Her gün bir adam önünde intihar edip, kurtarılıp, azarlanmıyordur yani anlayabiliriyorum. Ama o yüzü bir hafta içinde sayamadığım kadar çok gördüm ve eminim ki bu aynı köpekti. Üstelik normal bir biçimde markete bile giderken görmüştüm onu! Korkutucu gelmeye başlamıştı artık o gülümseme.

Köpek en sonunda rüyama, ya da kabusuma, girip beni terleterek uyandırdığında bir şeyler yapmanın vakti geldiğini anladım. Eğer bir nevi katil bir köpekse de ölümüm onun elinden olmasını istemiyorum.

Düşünsenize!

Dazai Osamu, değerli dedektif bir köpek tarafından öldürüldü!

Manşetin saçmalığına bak!

Ölsem bile yine de bir itibarım var ve bu manşet yerle bir eder. Ah tanrım bir hafta önce bana öldürülmekten korkacaksın deseler küfrederdim onların yüzüne, hale bak!

Uykumdan leş gibi terleyerek uyandığımda geri uyuyamayacağımı anlayıp duşa girdim ve tüm bu gördüğünüz düşünce akışı duş düşüncelerimdi bu arada. Sonra içeri geçip giyindim ve bu köpekle yüzleşme vaktim olduğu için en sık gördüğüm yere doğru gitmeye başladım.

İş yerim...

Oraya gecenin bu saatinde gitmem gereksiz. Bizimkilere bu olaydan hiç bahsedemedim çünkü Atsushi-kun'a anlatmaya çalıştığımda yüzüme gülmüştü. O nazik Atsushi yüzüme kahkaha atmıştı. Durum vahim arkadaşlar. Anlamıyorlar.

Bende gidiş yönümü değiştirdim ve yakınlarda bir park aradım. Köpekle yüzleşecektim sanırım park daha iyi olurdu. Gecenin bu saatinde olması da şimdi düşündürdü beni. Ya uyuyorsa? Takip edemediyse? Aniden durdum bu düşünce ile.

Hemen ardından bacaklarıma bir şey çarptı ve arkama bakınca yine o gülümseyen köpek suratı ile karşılaştım. Ama yok artık! Tam arkamdan geliyormuş ve fark etmedim mi!?