MAFYA | Yoongi🔞

14🐱

Yaşam ne gariptir. Önce bir annenin rahminde kanla dolu bir alanda hapseder, doğduğumuzda nefes aldığımızı hissederiz. Ama bilmeyiz aldığımız nefeslerin kanımızı kirleteceğini. İlk adımımızda gururlu bakışların sahibi oluruz oysaki ileride gurur verici bir evlat olup olmayacağımızı kimse bilmez. Sanırım ben her konuda şanssızlığa yemin ederek doğmuş birisiydim. Yeni doğduğumda annem bana ne o nefesi vermişti ne de ilk adımımla gururla izlemişti beni. Kanlı vücudumla yetimhane kaldırımlarında nefes almayı kendim öğrenmiştim. Babamdan ise habersizdim. Henüz yine bebekken şu anki annem beni evlat edinmişti.

Şu anda da ilk nefesimi kendim aldığım gibi son nefesimi de veriyor gibiydim.

Kendimden geçtiğim vakit Yoongi ve Hoseok endişe için şu an olduğun sağlık kabinine getirmişlerdi beni. Hoseok'un endişeli hali beni şaşırtmış bu yüzden ona karşı olan tutumum biraz yumuşamıştı. Başımda ağlayarak bulduğum Jeongguk ise bana gerçekten ailem gibi hissettirmişti. Yine de her şeye rağmen ölüyor gibi hissetmeye devam ediyordum.

"Jeongguk artık ağlama lütfen, görmüyor musun o iyi." Taehyung, Jeongguk'un daha fazla ağlamasına dayanamadığı için söyleniyordu.

"Ben iyiyim Jeongguk, yani sanırım."

"Hâlâ vücudunda bir zehir dolaşıyor!" Haklı olmasına karşı susmuştum. "Koşarken arkamı döndüğümde seni görmediğim an ne kadar endişelendim biliyor musun? O an seni geride bıraktığım için kendimi suçlu hissettim."

"Hissetmeye devam etmelisin." Yoongi'nin diğer tarafta mırıldanması ile kaşlarımı çatarak ona dönmüştüm.

"Bizi gönderip JaeRim'i sağ salim getirecek olan da sendin. Ama şu anki haline bak." Taehyung ve Yoongi arasında olan gerginliğe son verecek olan kişi odanın kapısından içeri girmişti. Uzun boylu ve geniş omuzlu oldukça yakışıklı doktor içeri girdiğinde rüyada mıyım demiştim. Böyle doktorlar kalmış mıydı?

"Ağzını kapat." Yoongi'nin ağzıma vurması ile kendime gelebilmiştim. Geniş omuzlara sahip doktor bana bakara yürüdüğünde daha da heyacanlanmıştım. Yoongi daha çok sinir olup eliyle gözlerimi kapatmıştı. Böyle yapmasına kahkaha atmak istemiştim ama o kadar gücüm yoktu.

"JaeRim?" Bana seslenen kişi ile gözlerimin üstünde olan elleri çekip karşımda duran doktora baktım. "Kendini nasıl hissediyorsun?"

"Açıkçası bok gibi hissediyorum, üzerimden tır geçmiş gibi ve narkoz almışım gibi."  Dediklerime güldükten sonra yakışıklı dudaklarıyla açıklamaya başladı.

"Aldığın zehirden dolayı ağrıların çoğalıyordu bu yüzden bende anestezik ilaçlar ve panzehir verdim. Anestezik ilaçların süresi geceye doğru geçip yeniden ağrı hissedeceksindir panzehir ise yavaş yavaş etki etmeye başlayacak. Tahmini iki güne ağrıların geçecektir."

"Yine ölmedik desenize."

"JaeRim!" Jeongguk'un sinirli sesine karşı gülmüştüm, Taehyung ve Yoongi'nin bakışlarını da görünce susmuştum. Ama ortamda bulunan bir diğer kişi ise bana her zamanki gibi olmaya karar vermişti.

"Başıma bela olmaya devam edeceksin." Hoseok yüzünü buruşturup gözlerini devirdikten sonra devam etti. "Sinir bozucu."

"Bende seni seviyorum Hoseok." Alaya alışıma karşılık telefonuna bakarak odadan çıkmıştı.