The Game of Life

Chapter 22

"If you want to see your son alive then come to where you met him when you are lost in the woods and don't tell Yophiel"  

Yan ang laman ng text message na natanggap ko. Who the hell is this. Is someone playing a prank on me? Ngunit ganon nalang ang panlalambotbot ng mga paa ko at napaluhod ako nang makita ko ang sunod na pinadala niya. A picture of my son unconscious together with Makatza. What the hell is happening here?

Napatakbo nalang ako pabalik sa kinaroroonan nila Hikari at mabuti nalang din ay nandun pa sila at mukhang kababalik lang din nila Jay Ann at Carla sa paghahanap sa anak ko. Nagtatanong na reaksyon ang nakita ko mula kay Ciana at iling lang ang sagot nang dalawa.

"Chiave" banggit ni Chiara sa pangalan ko nang mapansin nila ako.

"What happened? Bat ganyan ang itsura mo?" tanong niya sa akin. My eyes are puffy from crying at nang maalala ko nanaman ang kalagayan nang anak ko ay bigla nalang akong napahagulgol at napaluhod.

"Chiave? What happened?" nag aalala naman nilang tanong at dinaluhan nila ako.

Pinakita ko sakanila ang picture na pinadala ni Makatza.

"What the hell!" ani Hikari.

"What's the meaning of this?" nagtatakang tanong ni Carla. Hindi ko sila masagot dahil hindi ko na rin alam kung anong nangyayari.

"Wait, is that her sister?" biglang tanong naman ni Scintilla ng makita niya ang litrato. Lahat nang atensyon ay nasa kanya nang dahil sa sinabi niya.

"Sister?" tanong ko sakanya. I glared at both of them. As I thought, he knows that girl.

"What does she want from you?" tanong naman ni Hikari. Pinilit kong tumayo kahit nanginginig pa rin ang tuhod ko.

"I don't know" sagot ko saka ko sinamaan ng tingin si Gavrill.

"Who the hell is she? What does she want? Bakit pati ang anak ko kailangan niyong idamay?" tanong ko sakanya ngunit hindi na ako nag atubiling hintayin pa ang sagot niya dahil iniwan ko na silang lahat doon. Naririnig kong tinatawag nila ako ngunit hindi ko na sila pinansin pa. Patuloy lang ako sa paglalakad sa kagubatan kung saan ako nawala noon.

Sa pagkakaalam ko sa cliff kinuha ang picture na iyon. Dali dali akong tumakbo tungo sa lugar na iyon at hindi nga ako nagkakamali. I saw her standing near the edge of the cliff while my son is unconscious, lying on the ground while his hands were tied. Nagdilim ang paningin ko sa ginawa niya sa anak ko.

I was about to take a step forward when she cuts me off.

"Ooops, that's not a very nice move. I wouldn't do it if I were you" sabi niya saka may nilabas siyang baril mula sa likuran niya at tinutok ito sa anak kong walang malay. I don't know if it's a blessing in disguise that he's unconscious, for him not to witness this kind of madness.

"Ano bang kailangan mo sa anak ko? Bat mo ba ito ginagawa?" halos hindi ko magawang tanungin siya na hindi nanginginig ang boses ko.

"Oh, I don't need anything from your son. He's just a casualty that hinges on my plan. He's a bystander that I didn't think would be important to my plan" she said while grinning. What the hell is her problem?

"What did I ever do to you?" nanggagalaiting tanong ko sakanya. Nagulat nalang ako nang bigla siyang sumeryoso at tinutok sa akin ang baril na hawak niya.

"Don't you dare play innocent" galit na galit na aniya.

"My son has nothing to do with this so please let him go" pagmamakaawa ko sakanya.

"Mmmmm, let me think for a second" aniya saka niya tinutok ang baril sa ulo niya na animo'y parang nag iisip. I took that as a chance and walk silently towards my son nang makalapit man lang ako sakanya.