Geldimmm. Bence bölüm uzunluğu yeterli ama sizde soracağım sonda.
Hadi bakalım iyi okumalar....
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
*
*
( 7ay sonra ) (Yazarın anlatımıyla) "Abi şu topu doğru at" dedi Kaya òfkeyle. O sırada Yaren gülmekten ölüyordu. Üç arkadaş pikniğe gelmişlerdi ve yakartop oynuyorlardı. En acısı bu değil miydi? Herşey zamanla unutulurdu. Semih'i unutmamışlardı aslında Semih'in yokluğuna alışmışlardı. Evet çok üzüldüler çok yıprandılar ama bir şekilde atlatmak zorundalardı, ve onlar başardılar atlattılar.
"Derya tut şu topu tut" " Ay tamam be cırlama sabahtan beri" Kaya öfkeyle topu öyle bir fırlatmıştı ki Derya topu tutamadı top ağaçların oraya kadar uçtu Yaren gülerek " Oha lan Allah'ın ayısı topun ne suçu var" dedi. Derya söze girdi " Valla bu sefer ben almam " Kaya hâla sinirliydi "Bende alamam hiç umurumda değil oynamayız olur biter" Yaren ofladı onların bu hallerine " Off kaç saattir ortadayım yoruldum ben de alamam" dedi "Alın ben getirdim topunuzu" dedi bir ses o an hepsi şoka girdi.
Arkalarını döndüler yavaş yavaş, o tanıdık ses. Yaren önce ayaklarına baktı beyaz spor ayakkabılarına sonra biraz yukarı çıktı siyah pantolon beyaz bir tişört siyah bir gömlek ve o. Onun yüzü. Semih'in . Kaya gözlerini açabileceği kadar açmış, Semih'e bakıyordu. Derya gözlerini kırpıştırdı halüsinasyon dedi içinden ama değildi. Yaşıyordu. Karşılarındaki Semih'ti. Kanlı Canlı karşılarındaydı.
"Ben yine halüsinasyon görmeye başladım" dedi Derya Semih gülüp Derya'nın yanına gitti ve onu kollarıyla sardı. Derya kasıldı." S-sen gerçeksin" dedi gözyaşlarının arasından Yaren hâla inanmamıştı Deryaların yanına gidip Semih'i cimcikledi.
"Ahh, kızim napıyorsun ya" "Yok ben doktora gidiyorum, çok gerçek bir halüsinasyon bu" deyip apar topar çantasını toparladı. Derya koşarak Yaren'in yanına gitti. " Yaren o gerçek, Semih burada, ölmemiş!" " Ya bırak Allah aşkına" "Madem inanmıyorsun gel benimle" dedi Derya Yaren'in kolunu çekiştirerek.
Derya Yaren'i Semih'in yanına kadar getirdi, ve onun kolları arasına bıraktı. "N-nasıl?" "Herşeyi anlatacağım güzelim sakin ol" Yaren Semih'in kollarından ayrılıp onu arkaya doğru ittirdi. "Ne sakini be ne sakini! Bizim kaç aydır çektiğimizi biliyor musun sen? Sakinmiş" Kaya'ya doğru döndü Yaren "Duydun mu Kaya sakin olacakmışım?" "Beni dinlemek zorundasınız" Kaya artık son raddeye gelmişti.
"Ne zorundayız lan ne, sen bizi kaç aydır çıldırttın biz seni kamerada gördük lan karnını tuta tuta gidiyordun. O günden sonra ne bir haber çıktı ne bir şey. Ne ölün vardı ne dirin. Önce sen bize yaşattıklarını dinleyeceksin. Neden biliyor musun? Zorundasın!!" "Ya tamam biliyorum size yaşattıklarım kolay şeyler değil ama ben de kolay şeyler yaşamadım. Beni bir dinleyin"
Derya Semih'i arkasına alarak söze başladı " Ya siz bir sakin olsanıza çocuk ölmemiş karşımızda daha ne istiyorsunuz?" Yaren alayla güldü "Daha ne mi istiyoruz, Derya sen bizimle acı çekmedin mi ? Sen bizimle sabahlara kadar oturup Semih'i düşünmedin mi? Ne bu sakinlik? "
