Eveett yeni bölümle geldimmm... Yavaş yavaş büyüyoruz gibi hshhshsh
*
*
*
Kapıyı açmaya giderken üstüme çeki düzen verdim. Kapıyı açtım donakaldım o an. Nasıl? Neden? Sanki bütün geçmişim gözümün önünden geçiyordu. Bu kadar yıl sonra neden burada? Hiç mi utanmadı? Neden ya bana bunu yaşatmaya ne hakkı vardı?
"Kızım"
dedi bana KIZIM dedi, nasıl ya sen beni kızin olarak gòrdün mü ki kızım diyorsun bana bunlar sadece içimden geçenlerdi. Dışımda ise donakalmişlık vardı, konuşamıyordum öylece duruyordum.
"Kızım?" dedi sorar gibi. Eliyle kollarımı tuttu sarstı, o an kendime geldim.
"Kızım deme bana, sen kimsin ya sen kimsin bana kızım diyorsun?" dedim kelimelerin üstüne basa basa.
"Dur canım beni bir dinle,niye geldiğimi bir duy ondan sonra tepki ver" dedi saçlarını geriye atarken.
" Ne dinleyeceğim seni be, sen bana annelik mi yaptın bugüne kadar ne dinleyeceğim? Neyi dinleyeceğim? Beni nasıl terk edip gittiğini mi? Bana ne kadar acı yaşattığını? Neyi dinleyeceğim neyi?"
"Yaren?" " Yaren kim bu kadın? Niye bağrışıyorsunuz"
Annem olmayan o kadının arkasına doğru baktım onları gördüm Derya, Kaya ve Semih' i Derya bu kadına gözlerini kısarak baktı. Tanımıştı kim olduğunu biliyordu. "Zümrüt Teyze?"
"Zümrüt Teyze mi? O kim Derya?" Derya kendini kaybetmişti o kadına doğru yürüdü kolunu tutup çekmeye başladı.
O kadın kolunu kurtarırken konuşmaya başladı Derya " Sen hangi hakla bu kapıya gelirsin? Sen bu kızın neler çektiğini biliyor musun? Neler yaşattığını biliyor musun? Ne hakla ya ne hakla? Sen ne yapmaya çalışıyorsun ? Bunca zaman sonra nasıl ya hiç mi yüz yok sende? Hiç mi utanmadın buraya gelirken?"
"Derya senin konuşmaya hakkın yok! Hem bu oğlanlar kim?"
Söze ben atladım " Derya'nın konuşmaya hakkı var! Senin yokluğunda beni kim büyüttü sanıyorsun? Benim annem kimdi sanıyorsun? Senin benim gözümde şu yolda geçen kedi kadar değrin yok be" dedim siyah kediyi gösterirken.
" Ben bu lafları hak etmiyorum, kendinize gelin" "Hanımefendi siz kimsiniz tam olarak çünkü ben inanın anlamadım" dedi Kaya o kadına bakarken
" Yaren'in annesiyim"
"Annesi"
"Yaren'in annesi"
"Yar-" diye içimde tekrarlarken kendimi yerde buldum.
Benim sınavım mı bu? Ben bunları yaşayacaktım zamanım gelmişti. Her şeyin zamanı vardı ve bunları yaşamanın zamanı gelmişti. Ama inanın hak etmedim. Sen, sende bu yaşadıklarını hak etmedin. Ama zamanı gelmişti ve bunlar yaşanıyor, yaşanacak. Dediğim gibi zamanı vardı ve o zaman geldi. Senin güçlü durman lazım sınavını geçmen için. Nasıl olsa bir gün öleceğim diye değil bir gün yaşayayım diye savaşacaksın. Ama savaşacaksın. İnancın mı yok? Bul o inancı çünkü kimse senin elinden tutmayacak ben ruhuma bir konuşma yaptım. O da yaşasın diye şöyle dedim ona
Sevgili ruhum;
Ben seni değmeyecek insanlar yüzünden çok üzdüm affet. Ama elimde olmadan oluyor diyorum takma ama, hep düşünüyorum. Biliyorum yordum seni, benimle birlikte sende çok yoruldun. Ama yolun sonu ışıklı, biz yolun sonunda karanlığımızdan kurtuluyoruz. Ama yolun sonuna kadar dayanabilir miyim? İnan bilmiyorum. Ama ne olursa olsun ne yaşanırsa yaşasın ben pes etmeyeceğim. Bu da sana sözüm olsun. Düştüm mü? Kalkacağım. Ama tek başıma kalkacağım düştüğüm yerden. Beni kaldıran el tekrar düşürmek için kaldırmış olabilir çünkü. Ben seni kurtaracağım. Ben sonuna kadar gitmek için çabalayacağım. Başaramasam bile denedim derim. Yorulduk ama değecek.
"Şunu sakın unutmayın karanlık olmadan aydınlık bir hiçtir."
Gözlerimi şiddetli bir baş ağrısıyla açtığımda beyaz hastane tavanına bakıyordum. Yavaşça doğruldum. Elimi alnma koyup sıvazladım. Odanın içine bakındığımda karşı koltukta oturan Semih'i gördüm. Uyandiğımı görünce ayağa fırladı:
"İyi misin güzelim" cevap vermedim geri yattım.
" Yaren yapma böyle lütfen" yine cevap vermedim
" Yaren ben ister miydim böyle olsun?"
"Ne istedin sen Semih?, nasıl düşündün oohh ben bunlara haber vermesem bunlar zaten anlar diye mi düşündün nasıl, düşündün bunlar kimki mi dedin heh nasıl düşündün?"
"Bak güzelim bunları sen hastaneden çıkınca hep birlikte konuşacağız tamam mı?"
Kapı sesi gelince o tarafa doğru çevirdim gözlerimi. Derya ve Kaya gelmişti
" Heh uyandın mı?" dedi Kaya " Yok Kaya ben hâla uyuyorum" dedim gülerek
" Of kızım ne bileyim ya kafam allak bullak oldu"
" Tamam ya bir şey demedim"
Derya bir şey söylemeye çalışıyor ama söyleyemiyor gibiydi, ona kaşımı kaldırarak baktım. Elleriyle oynuyordu.
"Söyle Derya ne söyleyeceksin?" dedim en sonunda oflayarak başladi
" Yaren o kadın niye gelmiş, sana bir şey dedi mi?" moralim iyice düşerken cevapladım
" Bir şey diyeceği belliydi ama söyletmedim, savunmaya geçtim."
"Hayır benim anlamadığım ne hakla gelir kapına kadar"
" Off bilmiyorum Derya"
" Bu arada kapıda bekliyor , sen bayilınca gitmedi"
" Ne demek gitmedi"
" Bildiğin gitmedi işte"
" Kovun şunu"
"Tamam o işi ben hallederim" diyerek kapıdan çıktı Semih
"Ben ne zaman çıkacağım hastaneden?"
"Şu serumun bitsin çıkacağız kuzum" dedi Kaya saçlarını karıştırırken
.
.
.
"Derya sen odasının kapısını açtıktan yatıralım yatağına"
"Tamam tamam açtı gelin"gözlerim kapalıyken duyduğum sesler bunlardan ibaretti.
Gözlerimi açtığımda her yer aydınlanmıştı. İçeriden tabak çatal sesi geliyordu. Siyah bir pantolon mavi uzun bir t-shirt giydikten sonra odadan çıktım. Mutfağa geldiğimde. Üçünün de burada olduğunu gördüm.
"Heh uyandın mı geç otur şöyle" cevap vermeden yerime geçtim.
Kahvaltımı yaparken Semih'in sesiyle kafamı kaldırdım.
" Artık konuşma vaktimiz geldi"
Devam edecek...
Nasıl oldu sizce?
Yaren'nin annesi neden geldi?
Bölüm uzunluğunu arttıracağımmm
Öpüldünüz!
