Don't Leave Me || 2022

2

Γύρισα στο σπίτι
"Πως ήταν η πρώτη σου μέρα;"
Άκουσα την γλυκιά φωνή της αδελφής μου.
"Μία χαρά αντάλλαξα μερικές κουβέντες με ένα κορίτσι, την Φαίδρα." Είπα με ένα ψεύτικο γελακι.

Αμέσως έτρεξα στο δωμάτιο μου καίμε φόρα έπεσα στο κρεβάτι μου. Αγκάλιασα σφιχτά τον πιο πιστό μου φίλο, το μαξιλάρι μου. Πάντα ήταν εκεί να με ακούσει, να με ακούσει να ξεσπάω, και είναι ο μόνος που δε με πρόδωσε ποτέ.. Α ναι ξέχασα και την αδελφή μου, το Δεσποινάκι μου....

Άνοιξα το κινητό μου, μπήκα στο Instagram, μήπως κανένας μου έστειλε τίποτα. Το μόνο που είδα, ήταν τα stories που ανέβασε η δήθεν κολλητή μου, που με αφήνει στο διαβάστηκε...

"Αφού με ξεγράψει έτσι, τόσο αναισθητα, θα την ξεγραψω και εγώ..."

Τους μπλόκαρα όλους, δεν ήθελα καμία επαφή μαζί τους..

Κοίταξα την ώρα

"Τελεια έχω 30 ώρα ακόμα" είπα και κατευθείαν άνοιξα το Spotify και έβαλα την αγαπημένη μου playlist, Arctic Monkeys, Lana Del Rey, Billie Eilish, Olivia Rodrigo. Οι αγαπημένοι μου. Και λίγο Amy Winehouse..

...

-Μανούλα μου, ξύπνησες;
-Ιριδα, γιατί ήρθες; σου είπα ότι θέλω να με ξεχάσεις, είμαι η χειρότερη μάνα που έχει υπάρξει..
-Όχι μαμά μου, όχι σε λατρεύω. Ένα δάκρυ κύλισε.
-Αγάπη μου..
-Θα σε πάμε σε κέντρο αποτοξίνωσης και...
-Και μετά θα με ξεγράψετε, δεν θέλω να έχουμε επαφές, θα φύγω στο εξωτερικό, και θα είμαστε όλοι καλά...

Δεν ήθελα να φύγει αλλά ήξερα ότι ήταν η καλύτερη επιλογηγια εκεινη, και ήθελα να κάνει ότι είναι καλό για εκείνη...

-Η Δέσποινα πως είναι;
-Καλά είναι, έχει πάει στην δουλειά.
-Γιατί δε ξεκίνησε το σχολείο, είναι ακόμα 17.
-Ξέρεις ότι ποτέ δεν της άρεσε το σχολείο.
-Χριστέ μου εγώ, εγώ φταίω μόνο, παράτησε το σχολείο για να προσφέρει στην οικογένεια μας, από τα 16..
Αρχισε να κλαίει, οι παλμοί της ανέβηκαν, και ήρθε ένας γιατρός

...

Αφού γύρισα σπίτι, έβαλα τα ακουστικά στα αφτιά μου, και η μουσική ταξίδευσε το μυαλο μου.
Προτού το καταλάβω, η ώρα είχε πάει 22:30, και δεν είχα ανοίξει βιβλίο.
"Οχι όχι όχι, δε το πιστεύω"
Ξεκίνησα το διάβασμα και τελείωσα στη μία.
Ήμουν τόσο κουρασμένη, ήθελα απεγνωσμένα να πέσω στην κρεβαταρα μου και να κοιμάμαι όλη μέρα

...

Δευτερη μέρα στο σχολείο..
Ή ψυχολογία μου δεν θα μπορούσε να ειναι χειρότερα. Μπήκα μέσα και συνάντησα την Φαιδρα μαζί με άλλα 2 κορίτσια...
Δεν το πιστεύω αυτό που ζω....

-Έλα μαζί μασ
Έκανα μια κίνηση να φύγω και με έπιασαν από τα μαλλια
-Είπα, έλα. Μαζί μας..
Με πήγαν στις τουαλέτες και με κόλλησαν στον τοίχο.
-για αρχή, ας συστηθούμε. Εγώ είμαι η Ελένη.
-Εμείς έχουμε γνωριστεί μ, είμαι η Φαιδρα.
-Εγώ είμαι η Κατερίνα, και πάρε αυτήν, για να τολμάς να αρνηθείς την πρόσκληση μας.
Με χτύπησε, μου έχωσε σφαλιάρα.. Γιατί; επειδη δεν ήθελα;
-Είσαι όμορφη ρε πουστη μου, γαλαζοπρασινα ματιά και καφέ σγουρά μαλλιά. Γιατί να είσαι έτσι;
- Σας παρακαλώ αφήστε με. Τις παρακάλεσα με δακρια στα μάτια.
-Καλά, θα τα πούμε στο διάλειμμα.

Άρχισα να τρέχω προς την τάξη μου.

-Συγγνώμη που καθυστέρησα.
-Συνέβη κάτι;
- Οχι, όχι.

...

Έφτασε η ώρα του διαλείμματος, κατευθηνθηκα, προς το πεζούλι, πριν κάτσω όμως ένιωσα κάποιον να μου τραβάει τα μαλλιά.

Αυτό ήταν το τέλος μου...

Και τέλος

Μπορώ να πω ότι δεν ήταν πολύ βαρετό, βσκ δε ξέρω γράψτε μου.

Μολις τειωσα το δεύτερο κεφάλαιο και σκέφτομαι ήδη το επόμενο βιβλίο που θα γράψω

Αν πάει καλά αυτό το βιβλίο θα γράψω και άλλο σίγουρα!

Ξέρω ότι ανέβασα πιο νωρίς απλά την είχα έτοιμη. Αν μπορώ θα ανεβάζω κάθε μέρα.