Don't Leave Me || 2022

7

7

Αμέσως σταμάτησα να ακούω, ήρθαμε πολύ κοντά, μπορούσα να νιώσω την καυτή ανάσα του να πέφτει πάνω μου.

Μέσα σε δευτερόλεπτα, ένιωσα τα χείλια του πάνω στα δικά μου.

Προσπάθησε να βάλει γλώσσα και του άφησα το πεδίο ελεύθερο.

Οι γλώσσες μας άρχισαν να κουνιούνται ακολουθώντας τον ρυθμό του Δημήτρη.

Απομακρυνθηκε από το πρόσωπο μου και έφυγε

Τον κοίταξα

Με κοίταξε

...

Γύρισα στο σπίτι μες την ευτυχία, δεν μπορούσα να σταματήσω να τον σκέφτομαι.

Οπότε το μυαλό μου πήγαινε σε εκείνον, και τα μαγευτικά πράσινα μάτια του οι πεταλούδες ερχόντουσαν.

Δεν έχω ξανανιώσει τόσο όμορφα για αγόρι.

Έχω ξανακάνει σχέση αλλά ήταν καθαρά για μαγκιά.

Πως όμως ένας κούκλος σαν τον Δημήτρη κοίταξε μια μουλάρα σαν εμένα;

Προσγειώθηκα στην πραγματικότητα με την φωνή της Ελευθερίας, η γυναίκα που πρόσεχε την μαμά μου.

"Ίριδα εγώ φεύγω" με ενημέρωσε "καλό μεσημέρι" και με αποχαιρέτησε.

Αφού έφυγε, κάθισα δίπλα στην μαμά μου και άρχισα να της λέω για την μέρα μου

Όταν έφτασα στο σημείο με τον Δημήτρη τα μάτια μου έλαμψαν, της περιέγραψα πως έμοιαζε, και άρχισε να χαμογελάει.

Πόση χαρά μου έδωσε αυτό...

Έβαλα τα γυαλιά μου και έκατσα να διαβάσω , μέχρι τισ πέντε, όπου θα πήγαινα για δουλειά.

...

Γύρισα από την δουλειά... Είμαι κομμάτια δεν μπορώ να διαβάσω, αλλά ρε πουστη μου δεν έχω τελειώσει.

-Που είναι ο κυρ Ηλιας (ο πατέρας μου)
-Θα έρθει το πρωί.
-Δέσποινα έχεις κάτι;
-Νιώθω ένα βάρος στο στήθος μου, νιώθω σαν να μην μου φτάνει το οξυγόνο...

Μα καλά, πόσο άγχος παίζει να έχει αυτό το κορίτσι;

-Είναι από το άγχος Δεσποινουλα μου.
-Δεν ξέρω... Θέλω ν; πάω σε έναν πνευμονολογο...
-Όλα καλά θα είναι. Έχω να σου πω κάτι...
-Γκομενακι;;;

Χαμογέλασα τα μάγουλα μου κόκκινησαν και κοίταξα το πάτωμα.

-Λεγε λεπτομέρειες.
-Έχει πράσινα μάτια, μαύρα μαλλιά είναι κούκλος, αυτός με φίλησε
-Ιιιιιιιιιιιιι
-Αυτή πιο πολύ χαίρεται από μένα.
-Ηλιθια
-Εσύ παίζει τίποτα με κάνα Γκομενακι;
-Σίγουρα, είπε ειρωνικά....

...

Οι μέρες περνούσαν εγώ και ο Δημήτρης δεν μιλούσαμε, αλλά δεν ξέρω γιατί...

Όταν τελειώσαμε τις εξετάσεις, πήγα απτό σπίτι του, να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα...

-Γειά Δημητργ
-Ίριδα, τι θες εδώ;
-Θέλω να μιλήσουμε..
-Πέρνα..
-Το σκεφτόμουν μέρες αυτό και θα στο πω απλά, γιατί με αποφεύγεις μετά το φιλί μας;

Σταμάτησε να με κοιτάει

Θα με τρελάνει

Αφού είμαι χάλια

Και είναι κούκλος

Τι σκεφτόταν άραγε όταν με φίλησε;

-Κατάλαβα.. Λέω να φύγω..

Έκανα να φύγω και με έπιασε από το μπράτσο.

-Δεν ολοκλήρωσα, κάτσε κάτω.
-Δεν θέλω να σε πιέσω....
-Δεν είναι ότι δεν μου αρεσεις, απλά....
-Απλά είμαι άσχημη. Γιαυτό έφυγες. Πραγματικά το σκεφτόσουν όταν με φιλήσες;

Με κοίταξε με γουρλωμένα ματιά.

-Μην τολμήσεις και το ξαναπείς αυτό. Είσαι πολύ όμορφη...

Με έκανε να νιώσω πολύ όμορφα, και βαθιά μέσα μου ήξερα πως το εννοεί...

-Απλά, μετά από αυτό που έγινε με τον Γιώργο, φοβάμαι για το πως νιώθεις..

Ο γλυκούλης μου..

Δεν το πιστεύω

-Αλήθεια με σκέφτηκες έτσι;
-Ναι αγάπη μου.

Ιιιιι θα τρελαθώωωωω.

Με ξαναφιλησε..

Έδωσε στην γλώσσα του πρόσβαση τα κάνει τα δικά της με την δικιά μου.

Με ξάπλωσε στον καναπέ.

Το φιλί μας πιο παθιασμένο από ποτέ.

Προσπάθησε να βάλει το χέρι του στην κλειτορίδα μου αλλά κάτι ένιωσα να πάει λάθος..

Ωχ όχι.

"Δεν θέλω" είπα με παράπονο
"Συγγνώμη" απολογήθηκε ο γλυκούλης μουυυ.

Και τέλος

Το χειρότερο κεφάλαιο?

Ναι

Το πιο μικρό κεφάλαιο;

Ναι

Και όπως πάντα.

Δεν έχει σποιλερ

Ξανα💅💅💅