MASTERPIECE (ProfXStudent)

CHAPTER 11: COMPLICATED

'OH.MY.GOD!'

Hindi ko alam kung paano ako magrereact sa mga oras na ito. Sobrang bilis ng mga pangyayari. Totoo ba ito lahat o nananaginip na naman ba ako?!

Nakakahiya mang aminin pero madalas ko kasing napapanaginipan si professor na naghuhubad sa harapan ko. Hays, siguro dahil madalas ko syang iniimagine ng walang saplot? Lalo na kapag tulala ako sa klase nya, hindi ibig sabihin nun ay nakafocus ako lagi sa lesson, ang totoo nyan eh pinapantasya ko talaga sya kadalasan. May pagkademonyita rin kasi ang utak ko paminsan.

Ewan ko ba kung ako lang? Pero sa edad kong ito, na wala pang kahit anong karanasan sa ganung bagay, madalas yung utak ko nag iimagine ng kung anu anong ungodly thoughts. Nacucurious din ako, ganun. Kung ano ba ang pakiramdam?

Kaya kadalasan talaga, kapag sinapian ng kademonyohan ang utak ko, si Professor Elle kaagad ang pumapasok sa imagination ko, tanging sya lang talaga. Sobrang hulog na hulog ako sakanya na minsan nga sa kakaimagine ko ng kung anu anong bagay, bigla ko nalang narerealized na hinahawakan ko na pala ang sarili ko. At sa ganung bagay lamang na ginagawa ko, sapat na para masatisfy ko ang sarili. Sariling sikap kumbaga.

Imagining her beautiful face and breathtaking body while touching myself gives me overflowing satisfaction.

Lahat naman siguro ng mga kaedad ko ay dumaan sa ganitong serye ng buhay.

Tapos kanina lang, lahat ng imagination ko lamang dati, biglang nagkatotoo. Parang pakiramdam ko, napunta ako sa ibang dimensyon. Yung tipong, parang iniwan ng kaluluwa ko ang aking katawan. Hindi ko maipaliwanag sa salita lahat ng naramdaman ko. Pero grabe. Grabe sya.

Sobrang bilis pa rin ng kabog ng dibdib ko. Pero sobrang sakit din ng puson ko. Tangina!

It was my first time, and it was the best. She was my first kiss. She tasted like cherry blossom. I don't regret anything. Gosh, I'm so in love with her.

Napakabilis lang nun pero nakatatak na sa aking sistema, na paulit ulit kong irereplay sa aking isipan.

Ganun din kaya ang naramdaman ni Professor Elle? Nasiyahan din ba sya? Hindi naman siguro nya gagawin yun kung wala talaga syang nararamdaman para sakin?

Pero wala naman akong pag asa. Kanina lang din nakita ko kung gaano kalaki ang respeto sakanya ng mga empleyado nila. Nakakalula rin ang kumpanya nila. Marahil isa lang yun sa pagkarami nilang negosyo base na rin sa kwento ng mga kaibigan ko. 

Sobrang taas ng tingin ng lahat sakanya. Tama nga naman ang sinabi nya sa akin. I'm nobody. I don't matter. Sino nga ba ako para magustuhan ng isang kagaya nya? Ano ako, sinuswerte?

She's everything. Doon pa nga lang sa professor sya tapos estudyante lang ako, wala na akong chance. Doon pa kaya sa isa syang Ventura? Anong laban ko dun sa ipinapakasal sakanya? Prinsipe yun. Eh ako? Wala. Maganda lang.

Lagpas langit ang agwat naming dalawa. Wala talaga ako ni kaunting pag asa. Pero sobrang gustong gusto ko sya.

Mababaliw na yata ako! Ikaw ang dahilan ng lahat ng ito!

-----

I still can't believe what just happened. I mean, I wasn't drunk, so I'm fully aware of what I did, what we did. And I liked it. I can still recall the exact scene from the elevator, her pretty face crying out for pleasure. And I know it will no longer leave my mind. It will be engraved in my memory.