Sağlık Sorunları ∞ Nomin

2

Gözlerini yavaş yavaş açtığında birinin kucağında olduğu anlamasıyla çırpındı Jaemin. Fakat bu sadece bedenini yormuştu.
"Sakin olun lütfen, bedeninizi yormayın" bir kaç kez gözlerini kırpıştırdıktan sonra kucağında olduğu bedene baktı. Adam gülümsüyordu.
"Sizde kimsiniz?" konuştuktan sonra bir kaç kere derin derin nefes aldı Jaemin.
"Benim adım Jeno, an itibariyle senin bakıcınım" duyduklarına inanamazken inmeye çalıştı Jaemin ama kendini sıkı tutan eller buna izin vermemişti.
"Bedenin çok güçsüz bu durumda bırakamam seni" Jaemin kaşlarını hafif çatıp elini kaldırmaya çalıştı ama galiba Jeno doğru söylüyordu, bedeni çok güçsüzdü.
"Bunu umursaman için hiçbir neden yok!" Jaemin sesini yükseltiğinde öksürmeye başladı. Zaten normal konuşmasında nefesi kesilirken, şuan bağırması kendisi için kat ve kat daha kötüydü.
"O adamla veya o sokakla ne tarz bir geçmişe sahipsin bilmiyorum ama izin ver düzelteyim seni, bedenini. Senin bakıcın olmak istiyorum" Jeno'nun konuşması o kadar yumuşaktı ki yavaş yavaş gözleri kapanmaya başladı Jaemin'in.
"Bakıcı istemiyorum" baygın bakışlarla kafasını dik tutmaya çalışan Jaemin en sonunda uyumasa da kafasını omzuna yatırmak zorunda kaldı, diğer türlü beyni zorlanıyor, başına giren ağrı gözlerini dolduruyordu.
"Hadi ama zorluk çıkarma ve kabul et. Ben sadece sana yardım etmek istiyorum" konuşup karşı çıkmaya bile gücü yetmeyen Jaemin. Onun kolları arasında uykuya dalmıştı. O duymasa bile sona şu kelimeler kalmıştı Jeno'dan.
"Beni tanısaydın keşke Jaemin-ah"

Kendine gelen Jaemin yabancı odada gözlerini gezdirdi. Burada nereydi? Neden bir şey hatırlamıyordu? Kendini zorlayarak ayağa kalkıp kapıya doğru gitti. Tanımadığı bir oda da, hatta tanımadığı bir evde ne işi vardı?
Kapıyı açıp dışarıya baktı. Etrafta kimse görünmüyordu, merdivenleri bulup ilerlemeye devam etti. Fakat merdivenlerden indiğinde bir adamla karşılaştı.
"Aaa uyanmışsın, fark etmemişim" kendine gülümseyerek yaklaşan adamdan bir kaç adım uzaklaşıp aklına gelen anlarla fısıldadı.
"J-Jeno" ne kadar kısık sesle fısıldamış olsa da Jeno onu duymuş ve gülümsemesini büyütmüştü.
"Hatırlıyorsun, ben senin bakıcın Jeno" kafasını hızla sağ sola sallayıp kaşlarını çattı Jaemin.
"Sen benim bakıcım falan değilsin!" Jeno'nun gülümseyen yüzü solarken Jaemin'e yaklaştı.
"Jaemin daha yeni kendine gelmişken, bağırıp bayılmanı istemiyorum" gözlerini devirip etrafa bakındı Jaemin.
"Bura senin evin mi?" Jeno tekrar aynı sevimli, etkileyici ve ışık saçan gülümsemesini yüzüne takınıp kafasıyla onayladı.
"Evet, beğendin mi?" Jaemin geçiştirmek istercesine bir şeyler mırıldanıp demir kapıya yürümeye başladı.
"Gidiyorum, bir daha karşıma çıkma" gidişini izleyen Jeno yüzünü bozmadan gülümsemeye devam ederken el salladı.
"Görüşürüz Jaemin" karşılığında göz deviren bir Jaemin görmesiyle hafif bozulmuştu fakat bunu yüzüne yansıtmamıştı.
"Yalan söyledim sana Jaemin-ah, hiçbir şey hatırlamıyorsun"