Sağlık Sorunları ∞ Nomin

10

3 Gün Sonra
O sarılmanın üstünden tam tamına 3 gün geçmişti ve bu günler içinde Jeno ve Jaemin tamamen birbirlerinden bağımsızdı. Aynı evdelerdi fakat değil gibilerdi. Jaemin Jeno'dan kaçıyordu fakat onun evinden de gitmek istemiyordu. Çünkü Jeno'nun evinden başka kalabilecek bir yeri yoktu. Suçluluk duygusu ne kadar parçalasa da kalbini o evden çıkamıyordu. Jeno ise sadece biraz Jaemin'den uzaklaşıp ona zaman tanımak istedi. Çünkü eğer şimdi konuşurlarsa Jaemin için her şey daha da kötüleşecekti.
Jeno her zamanki gibi salonda tek başına oturup Jaemin'le nasıl konuşması gerektiğini düşündü. 3 gündür sürekli aklından çıkmayan soru yavaş yavaş kalbine ulaşıp orayı parçalamaya başlayacaktı. Fakat bu fırsatı vermedi Jeno.
"Bugün, o gün" ani gelen cesaretle ayaklanıp salon kapısına doğru adımladı. Her adımında geriliyordu, Jaemin'i düşünüyordu. Acaba doğru zaman değil miydi konuşmak için?
"Ah, çıldırıcam!" Jeno kendi kendine dellenip saçlarını çekiştirdi. Tabii bu hallerini masumca kağının orada izleyen Jaemin'den habersiz yapıyordu.
"Jeno..." ismini duymasıyla ellerini saçlarından hızlıca çekip kafasını kaldırdı Jeno.
"Efendim?" Jaemin'in sadece kafası görünüyordu.
"Konuşalım mı?" bu dediğine karşılık Jeno hızlıca knaylayıp derin bir nefes aldı. Artık Jaemin'in bütün vücudu görünüyordu ve salonun içindeydi.
"Gel oturalım" Jaemin sessizce koltuğa geçip oturdu, yanına da Jeno yerleşince bir süre sessizlik hakim oldu salona.
Dakikalar sonra dayanamayıp Jaemin'e döndükten sonra elini tuttu Jeno.
"Jaemin kendini suçlama artık. Ben seni suçlu görmüyorum" Jaemin ağzını açıp tekrar kapattı, saniyeler sonra tekrar açtı ve konuştu.
"Jeno benim yüzümden karde-" sözünü kesen dudaklara şaşkınlıkla bakındı Jaemin. Ne karşılık veriyordu, ne de kaçabiliyordu, donup kalmıştı olduğu yerde. Uzun saniyeler sonra Jeno uzaklaşıp tuttuğu elleri okşamaya başladı.
"Artık istemediğim şeyler söylediğinde seni susturucam Jaemin" Jaemin şok olduğunu belli eden yüzüyle Jeno'ya dönüp hemen gözleriyle buluşan gözlerini kaçırdı.
"Jaemin bak gerçekten ben seni suçlamıyorum ve o mahalledekiler umurumda değil. Senin de olmasın umurunda aynı benim gibi boş ver onları. Senin hayatını onlar değil sen şekillendir, mümkünse bende olayım içinde" Jeno sırıtarak göz kırpıp tekrar konuya dönüş yaptı.
"Yuta amca, Jisoo teyze, Nayeon teyze hepsini boş ver, biz kendimize odaklanalım. Böyle ne kadar daha yaşamayı düşünüyorsun? Ben seni ölen kardeşimin abisi olarak suçlamıyorken neden onları kafana takıyorsun?" Jaemin zorla yutkunup Jeno'ya döndü tekrar.
"Bunca yıldır neredeydin Jeno?" hafif gülümseyip Jaemin'e yaklaştı Jeno.
"Sadece reşit olmayı bekledim. Buraya geri dönebilmek için, sana geri dönebilmek için" Jaemin çocukluk arkadaşında gözlerini gezdirdi. Jeno onun hem çocukluk arkadaşı hemde eski sevgilisinin abisiydi.
"Beni neden suçlamıyorsun Jeno, böyle bir şeyi nasıl görmemezlikten gelebilirsin?" Jeno derin bir nefes bırakıp kollarını Jaemin'e sardı.
"Enişteme aşık oldum çünkü Jaemin" Jeno'nun dedikleri beyninde yankılanırken ister istemez kaşlarını çattı Jaemin. Ne yani sırf aşık olduğu için kardeşini unutmuş muydu?!

Yeni bir bölüm daha ve yine yorum yapmayacağınız bir bölüm daha :(
Neyse umarım beğenmişsinizdir. Hoşçakalın. Kendinize iyi bakın. Sizleri seviyorum, bunu sakın unutmayın.